Pejzaż morski - Nervi, 1898 r.

Od 1896 roku, dzięki zawarciu znajomości z mecenasem Adamem Oderfeldem, kolekcjonerem malarstwa, artysta mógł odbywać liczne podróże, które umożliwiły mu wykonywanie studiów pejzażowych oraz odwiedzenie znaczących europejskich kolekcji sztuki dawnej. W tym czasie wyprawiał się do Włoch, Niemiec, Holandii, Belgii i Francji. Równolegle zaczyna eksperymenty w obszarze grafiki, w której osiągnie znakomite rezultaty; dzięki temu będzie nazywany ojcem polskiej grafiki artystycznej. W roku 1898 w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie zostało wystawione jedno z wczesnych dzieł mistrzowskich Pankiewicza, "Portret dziewczynki w czerwonej sukience" (1897, Muzeum Narodowe w Kielcach), a artysta zyskał uznanie publiczności, zdobywając II nagrodę Towarzystwa. W maju przebywał w Paryżu, a następnie ze Stanisławem Lentzem w Scheveningen w Holandii. We wrześniu wrócił do Warszawy, aby wkrótce wyjechać do Włoch, w okolice Genui. Z Riwiery Lewantyńskiej pochodzą akwarele przedstawiające pejzaże morskie. W swojej monografii twórczości Pankiewicza Józef Czapski odnotowywał: "W Nervi codzienne studja morza, z każdej miejscowości przywozi akwaforty, akwarele czy chociaż rysunki" (J. Czapski, Józef Pankiewicz. Życie i dzieło. Wypowiedzi o sztuce, Warszawa 1936, s. 74). Akwarela "Pejzaż morski - Nervi" zalicza się do owej serii powstałej w drugiej połowie 1898 roku. Pankiewicz intensywnym odcieniem błękitu zarysowuje taflę morza oraz połać nieba, lapidarnie szkicując pędzlem nasączonym farbą i wodą sylwety łodzi unoszących się na falach. Syntetyzuje formę do szerokich plam barwnych, dając wyraz medytacyjnemu sposobowi przyglądania się morzu. Liryczna mowa akwareli łączy się z prostotą kompozycji i przywodzi na myśli japońskie drzeworyty ukiyo-e.

W latach 1884-85 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego, następnie wraz z Władysławem Podkowińskim wyjechał do Petersburga, aby w latach 1885-86 przebywać na stypendium w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. W 1889 obaj artyści udali się do Paryża; tam jego obraz "Targ na jarzyny na placu za żelazną bramą" (1888) został nagrodzony srebrnym medalem na Wystawie Powszechnej. Zapoznawszy się z pracami impresjonistów po powrocie do Warszawy w 1890 roku, starał się przenieść na rodzimy grunt francuskie trendy malarskie. Nawiązujący do impresjonizmu "Targ na kwiaty przed kościołem Św. Magdaleny w Paryżu" (1890) spotkał się z nieprzychylnym odbiorem polskiej krytyki i publiczności, która doradzała malarzowi wizytę u okulisty. W latach następnych twórczość artysty pozostawał pod wpływem symbolizmu - tworzył nastrojowe nokturny o ciemnym, niemal monochromatycznym kolorycie: Rynek Starego Miasta w Warszawie nocą (1892) Dorożka nocą (1896), Łabędzie w ogrodzie Saskim (1896) Park w Duboju (1897). Inspirowany m.in. twórczością Jamesa Whistlera stworzy cykl nastrojowych portretów m.in. Portret Dziewczynki w czerwonej sukni (1897), Portret Pani Oderfeldowej z córką (1897, nagrodzony na Wystawie Powszechnej w Paryżu złotym medalem). W 1897 roku został członkiem krakowskiego Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". W latach 1897-1906 podróżował po zachodniej Europie zwiedzając Holandię, Belgię, Włochy, Anglię, Niemcy i Francję. Kolejne wakacyjne wizyty we Francji - od 1908 roku, kiedy nawiązał przyjaźń między innymi z Pierrem Bonnardem i Felixem Fénéonem - zaowocowały szeregiem obrazów i akwafort przedstawiających widoki Concarneaux, St. Valery en Caux, Collioure, Saint-Tropez, Vernon i Giverny. Prezentowany obraz pochodzi z tego okresu twórczości artysty. W roku 1906 został profesorem ASP w Krakowie. Zaświadcza o tym m.in. seria martwych natur w tym najznakomitsza Martwa natura z owocami i nożem (1909). Wojenne lata 1914-19 spędził w Hiszpanii, gdzie zaprzyjaźnił się z Robertem Delaunayem, któremu zawdzięcza zmianę stylu. Płótna ‘okresu hiszpańskiego’ cechuje geometryzacja (wpływ kubizmu) oraz intensywność płasko kładzionych barw - wpływ fowizmu. W latach 20. zainicjował nurt polskiego koloryzmu nawiązujący do twórczości francuskich postimpresjonistów. Jako pedagog patronował grupie malarzy i grafików skupionych w Komitecie Paryskim zwanych potocznie kapistami. W jej skład wchodzili m.in. Jan Cybis, Artur Nacht-Samborski, Józef Czapski, Zygmunt Waliszewski i Piotr Potworowski. Od 1923 roku został ponownie profesorem ASP w Krakowie, a od 1925 roku kierował filią tej uczelni w Paryżu. Lata powojenne przynoszą kolejną zmianę stylu Pankiewicza. Stopniowo rezygnował z czystego, intensywnego, dekoracyjnego koloru na rzecz malarstwa walorowego, będącego obiektywną wizją rzeczywistość. Częstym tematem powojennych prac malarza są "pejzaże z puszystymi koronami drzew" okolic Sanary, Cassis i La Ciôtat.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.