KATARYNIARZ, 1926 r.

Jako model do oferowanej akwareli pt. "Kataryniarz" posłużył artyście ten sam mężczyzna, którego możemy rozpoznać na jednej z litografii ("Sprzedający figurki gipsowe") z cieszącego się dużą popularnością cyklu "Z dawnej i niedawnej Warszawy. Album typów ulicznych", który wydany został ok. 1915 nakładem Biblioteki Domu Polskiego.
por.: Józef Rapacki. Malarstwo, rysunek, grafika. Przewodnik po zbiorach Muzeum Okręgowego w Żyrardowie, Muzeum Okręgowe w Żyrardowie 1997, il. na s. 22

Józef Rapacki naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. W roku 1886/87 był studentem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, a następnie kształcił się jeszcze przez dwa lata w Monachium u F. Fehra. Po studiach odbył kilka podróży do Włoch. W latach 1900-07 mieszkał w Krakowie, a od roku 1907 osiadł w Olszance k. Żyrardowa. Wiele wystawiał. Na Powszechnej Wystawie we Lwowie w 1894 r. za swoją pracę otrzymał srebrny medal a w roku 1900 został odznaczony dyplomem honorowym na Światowej wystawie w Paryżu. Najchętniej malował, utrzymane w konwencji realistycznej, nastrojowe, pejzaże. Ulubione motywy - zasnute mgłą lasy, zagajniki brzozowe porosłe liliowym wrzosem, rozjeżdżone koleinami wozów, podmokłe drogi, jesienne, puste pola - powracały w jego twórczości wielokrotnie. Ponadto malował także sceny rodzajowe, często odbywające się w pejzażu i portrety. Współpracował jako ilustrator z warszawskimi pismami: "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Wędrowcem, Światem".