Odpoczynek przed drogą, 1904 r.

OPIS:
dedykacja odnosi się do Kazimierza Dłuskiego (1855 - 1930), polskiego lekarza i społecznika oraz działacza politycznego związanego z polskim ruchem socjalistycznym (Polska Partia Socjalistyczna); prywatnie szwagier Marii Skłodowskiej-Curie. W 1902 r. stworzył w Zakopanem sanatorium dla ludzi z chorobami płuc m.in. gruźlicą. Był również jednym z założycieli TOPR-u (oraz jego pierwszym prezesem 1910 - 1919) i Muzeum Tatrzańskiego im. Tytusa Chałubińskiego. W 1919 r. został oddelegowany przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego do składu Komitetu Narodowego Polskiego - w zastępstwie Ignacego Jana Paderewskiego został delegatem pełnomocnym na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku.

W latach 1869 - 71 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i L. Dembowskiego. Naukę kontynuował w akademii monachijskiej u A. Strähubera i J. L. Raaba. Po studiach wiele podróżował - odwiedził Paryż, Rzym, Hiszpanię, a w 1885 r. odbył podróż dookoła świata. W latach 1886 - 1895 pracował w Berlinie jako nadworny malarz cesarza Wilhelma II. Po powrocie do kraju był dyrektorem w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1895 - 1910), a w latach 1905 - 09 rektorem tej uczelni. Został nagrodzony złotym medalem berlińskiej i monachijskiej akademii. Jego obrazy przedstawiają pejzaże, sceny rodzajowe, krajobrazy zimowe, portrety i przede wszystkim sceny z polowań, których niejednokrotnie był uczestnikiem.