Rezonans w pomarańczowym (Resonance in Orange), 1971 r.

Niedawno zmarły Julian Stańczak był jednym z najważniejszych artystów swojego nurtu. Był uważany za współtwórcę op-artu, chociaż sam nie przepadał za tym terminem, kojarzonym przede wszystkim z czysto formalnymi iluzjami wzrokowymi. Zapytany o to, co ukształtowało go jako artystę, mówił, że każde ludzkie zajęcie dotyczy przetrwania. Oprócz działalności artystycznej angażował się w nauczanie - przez 38 lat wykładał w Cleveland Institute of Art.
Julian Stańczak przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych na początku lat 50. Jego biografia stanowi niezwykły zapis losów ludzi wygnanych z domu przez wojnę. Artysta urodził się w 1928 roku we wsi Borownica na Podkarpaciu. W 1940 Stańczakowie zostali wywiezieni przez armię radziecką do obozu pracy w Permie na Syberii. Cierpieli tam głód i nędzę, a Julian chorował na zapalenie płuc i mózgu, na skutek czego przeszedł również załamanie nerwowe. Pobyt na zesłaniu skończył się dla chłopca także obezwładniającym bólem w prawej ręce, a ostatecznie jej całkowitym bezwładem, co definitywnie przekreśliło jego marzenia o karierze muzyka.
Nie wiadomo, co było dokładną przyczyną bezwładu ręki: odmrożenie, przebyte choroby czy tortury, jakim miał być poddawany na Syberii. W roku 1942, po ogłoszeniu częściowej amnestii, Stańczakowie uciekają z obozu, nocami podążają na południe, gdzie spotykają w końcu polską armię emigracji tworzoną w ZSRR. Czternastoletni Julian, udając szesnastolatka, zapisuje się do armii, by otrzymać jedzenie i pomoc medyczną. W tym czasie rozdziela się z rodzicami, siostrą i młodszym bratem. Niepełnosprawność skłania chłopca do podjęcia decyzji o dezercji z armii. Po samotnej wędrówce przez Środkowy Wschód dociera do Teheranu, gdzie cudem w jednym z obozów dla uchodźców odnajduje matkę i siostrę, zaś w sierocińcu - brata. Jeszcze w tym samym roku rodzina, nie mając wieści o miejscu pobytu ojca, zostaje przetransportowana przez Indie do obozu polskich uchodźców w Masindi, w ugandyjskiej dżungli. To właśnie tam Stańczak postanawia zostać malarzem, zachwycony urodą afrykańskiej natury. Pierwsze prace z tego okresu dowodzą niezwykłej wrażliwości na kolor.
Za pośrednictwem Czerwonego Krzyża Stańczakowie dowiedzieli się, że ojciec rodziny w czasie wojny służył w armii brytyjskiej, co miało dwojakie konsekwencje. Po pierwsze uniemożliwiało im powrót do powojennej komunistycznej Polski, po drugie zaś gwarantowało prawo stałego pobytu na terenie Wielkiej Brytanii. W 1948 roku Julian Stańczak z matką i rodzeństwem osiada w Londynie. Wkrótce podejmuje studia w Borough Polytechnic Institute. Zmuszeni sytuacją finansową Stańczakowie decydują się wyjechać do USA. Najpierw trafiają do Binghamton w stanie Nowy Jork, by szybko przenieść się do Cleveland w Ohio. Julian z bratem zarabiają pierwsze pieniądze za roznoszenie gazetek reklamowych. Żeby uzupełnić edukację rozpoczętą w Borough Polytechnic Institute, Stańczak podejmuje studia w Cleveland Institute of Art, zaczyna wystawiać swoje prace. Po latach opowiadał: "Moje młodzieńcze doświadczenia związane z okrucieństwami wojny są ze mną - ale chciałem je zapomnieć, wieść 'normalne' życie i pełniej zaadaptować się w społeczeństwie. Nie chciałem być codziennie bombardowany przeszłością - w sztuce antyreferencjalnej, abstrakcyjnej szukałem anonimowości ludzkich czynów".

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.