Po szkole, 2018 r.

„Stwarzam tak naprawdę teatralne sytuacje. To nie są kadry zaobserwowane w rzeczywistości, to nie mogło się tak wydarzyć. Będąc na plażach, kręcę materiał wideo i potem przychodzę do pracowni i przewijam ten materiał – i dostrzegam coś: ‘O, to jest ciekawe!’, bo kamera rejestruje dużo, dużo więcej, niż człowiek jest w stanie uchwycić. Zdarza się, że postacie drugiego czy trzeciego planu stają się motywem obrazu. I co więcej, na filmie postacie są nieostre, niewyraźne, a zatrzymana stopklatka – jest jakimś szumem, a ja widzę postać w jakimś geście, który chcę oddać – i ukazać tę jej energię. Nie robię zdjęć. Przewagą wideo nad aparatem fotograficznym jest to, że w filmie kadrów ruchu jest bardzo dużo i można precyzyjnie wybrać pozę czy gest postaci” (Julita Malinowska). Julita Malinowska zapytana, dlaczego na swoich obrazach przedstawia sceny odpoczynku, odpowiada: „Maluję ludzi podczas odpoczynku i zabawy, bo wtedy pokazują najlepszą część siebie, tę piękniejszą! Może właśnie po takich relaksujących wakacjach jest szansa, że zaczniemy bardziej cieszyć się życiem…”. Przestrzeń, postaci, barwy – to za ich pomocą artystka buduje swoje przedstawienia inspirowane nie tylko podróżami, lecz także obserwacją ludzi, ich relacji względem siebie i natury. Malinowska stawia na autentyczność, tę na płótnach, oraz w swojej postawie jako artystki.
Mieszka i pracuje w Warszawie. W Kompasie Młodej Sztuki 2014 znalazła się na siódmym miejscu. W grudniu 2012 roku obroniła tytuł doktora na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Na tej samej uczelni siedem lat wcześniej uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Studiowała również na Uniwersytecie w Wolverhampton w Wielkiej Brytanii i na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Stypendystka fundacji Pro Artibus w Finlandii. W 2006 roku otrzymała stypendium twórcze miasta Krakowa, a w 2005 roku zajęła 2. miejsce w konkursie Samsung Art Master.

PODATKI I OPŁATY: