OGRODNICZKA, 1985

Studiował w latach 1945-1949 na Wydziale Malarstwa i Grafiki krakowskiej ASP pod kierunkiem Czesława Rzepińskiego i Konrada Srzednickiego. Dyplom uzyskał w 1955. Od 1950 pracuje jako pedagog w macierzystej uczelni, od 1980 był jej profesorem. Uczestniczył w II, III i IV Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki (1951-1954), a także w słynnej wystawie w warszawskim Arsenale (1955) i jej niemieckich edycjach pn. "Junge Generation" w Berlinie i Lipsku (1956). W tym okresie reprezentował nurt malarstwa figuratywnego o wyraźnym rysunku i lekkich, płasko kładzionych polach koloru. W latach 60. malował tajemnicze, pełne metaforycznych odniesień Wnętrza i Martwe natury, w których chętnie eksperymentował z fakturą w duchu malarstwa materii. W kolejnej dekadzie zainteresował się kompozycjami figuralnymi, tworząc pastisze klasycznego malarstwa z wielkich epok sztuki. Równolegle od wczesnych lat 80. w malarstwie Joniaka dominuje pejzaż, głównie krajów południowych. Artysta czerpie swobodnie ze środków wypracowanych przez postimpresjonistów i Ecole de Paris, nade wszystko zaś obserwuje i zamyka w skończoną, piękną formę grę czystych kolorów. Świeżość i czystość kolorów jest cechą wyróżniającą jego sztukę. W 1995 artysta wygrał VII Festiwal Sztuki w Magné (Francja), co otworzyło mu drogę do honorowego członkostwa Académie Européenne des Arts w Paryżu.