"PORWANIE" – SZWOLEŻER 1. PUŁKU LEKKOKONNEGO GWARDII BIORĄCY JEŃCA ("JĘZYKA") PODCZAS KAMPANII HISZPAŃSKIEJ, 1889 r.

Sygnowany w lewym dolnym narożniku pędzelkiem: Juliusz KossaK / 1889; na plecach po lewej u dołu nalepka, potwierdzająca udział w "jubileuszowej" wystawie krakowskiej w Domu Artystów: [druk.: ] ZWIĄZEK POWSZ. [ECHNY] ARTYSTÓW POLSKICH / W KRAKOWIE / Data przyjęcia [atram.: ] 5 / I. [druk.: ] 19 [atram.: ] 25. / [druk.: ] Autor [atram. ] Juliusz Kossak / [druk.: ] Tytuł [atram.: ] "Porwanie" / [atram.: ] Wyst. [awa] Jub. [ileuszowa] J. [uliusza] Kossaka / [druk.: ] Rodzaj... Rozmiar... / Cena [atram., wydrapana] Nr [atram. ] 10.; powyżej naklejone potwierdzenie autorstwa [mpis], podpisane przez Kazimierza
Buczkowskiego i Zbigniewa Bocheńskiego 29 lipca 1944 r. w Krakowie.

Malarz-akwarelista, rysownik i ilustrator, założyciel słynnej "dynastii" artystycznej.
Był w gruncie rzeczy samoukiem: nigdy nie odebrał systematycznego wykształcenia akademickiego. Przez krótki czas- równolegle ze studiami prawniczymi- uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego we Lwowie, później korzystał ze wskazówek Piotra Michałowskiego; podczas pobytu w Paryżu (1855-1869) pracował pod kierunkiem Horacego Verneta a przez dziesięć miesięcy, w latach 1868-1869 – w monachijskim atelier Franza Adama. W okresie "warszawskim" intensywnie współpracował z prasą ilustrowaną. Przyjaźnił się z przedstawicielami tutejszej "cyganerii" malarskiej: Franciszkiem Kostrzewskim, Henrykiem Pillatim, Wojciechem Gersonem oraz Marcinem Olszyńskim. W 1869 roku, po licznych podróżach, osiadł w Krakowie.
Perfekcyjny pod względem warsztatowym akwarelista o wielkiej łatwości procesu twórczego. Zaczynając jako kronikarz życia ziemiańskiego oraz zręczny malarz koni rychło, dzięki pomocy i protekcji najznamienitszych rodzin arystokratycznych, zyskał znaczna sławę i powodzenie. Za sprawą pracowitości i oryginalności swego talentu, pomimo kameralnego charakteru swych prac i skłonności do rodzajowości, stał się – na podobieństwo Sienkiewicza w literaturze malarskim pamiętnikarzem świetności szlacheckiej Rzeczypospolitej. Akwarela ta, wedle wszelkiego prawdopodobieństwa rzeczywiście prezentowana na tyleż pośpiesznie, co przypadkowo i nieco niestarannie zorganizowanej, drugiej – po warszawskiej – "jubileuszowej" wystawie prac Juliusza Kossaka, otwartej w początku 1925 roku w krakowskim Domu Artystów, gromadzącej zaledwie sześćdziesiąt za to na ogół mniej znanych- jego prac, powstała zapewne (jak niezwykle jej podobna: Pod Somosierrą- branie języka z roku 1891 – repr. w: K. Olszański, Juliusz Kossak, Wrocław... 1988, poz. 643) nie bez pośredniego wpływu syna Wojciecha, pracującego podówczas nad swą somossierską panoramą.