Jeźdźcy, 1860 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Warszawa

LITERATURA:
- Kazimierz Olszański, Juliusz Kossak, wyd. II poszerzone z ilustracjami w tekście, Kraków 2000, poz. 129, s. 74 (il.)

Twórczość akwarelowa zajmuje szczególne miejsce w dorobku Juliusza Kossaka. Jednym z pierwszych epizodów w jego artystycznej edukacji była trwająca 6 lat wędrówka po wschodnich rubieżach dawnej Rzeczpospolitej. W latach 1844-50 jeździł po ziemskich majątkach w Małopolsce, na Podolu, Wołyniu i Ukrainie. Wówczas zawarł znajomość z Piotrem Michałowskim i około 1844 krótko mieszkał w jego majątku w Bolestraszycach. W tym okresie Kossak tworzył przede wszystkim końskie studia, sceny przejażdżek, polowań, wyścigów, także wnętrza stajenne i widoki majątków. "Jeźdźcy" powstali w 1860 roku, gdy Kossak powrócił do Warszawy z Paryża. Był to czas, gdy powoli atmosfera polityczna w stolicy zaczęła gęstnieć: manifestacje religijno-patriotyczne kontrastowały z walkami wyzwoleńczymi Garibaldiego we Włoszech i zjazdem trzech cesarzy, który miał miejsce właśnie w Warszawie. Kossak w tym czasie zwracał się ku tematom związanym z romantyczną wizją szlacheckiego zaścianka. W prezentowanych "Jeźdźcach" wyobraził jarmarczną scenę zakupu osiodłanego konia na tle kresowego miasta z górującą nad nim sylwetą świątyni. Praca może być odczytywany jako alegoria zniewolenia i wezwania do wyzwolenia się. Początkowo - od ok. 1842 roku - studiował na wydziale prawa na uniwersytecie lwowskim, jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego. W latach 1850 - 52 mieszkał na przemian we Lwowie i w Warszawie. W roku 1852 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się przez krótki czas w pracowni Ferdinanda G. Waldmüllera, odwiedził także Węgry. Na przełomie 1852/53 roku po raz pierwszy przebywał w Paryżu, gdzie osiadł na kilka lat w 1855 roku W roku 1860 powrócił do Warszawy. W 1869 roku studiował w monachijskiej pracowni Franza Adama, pozostawał także w bliskich kontaktach z J. Brandtem. Jesienią 1869 roku osiadł na stałe w Krakowie, z którego rzadko wyjeżdżał - odbył wędrówkę artystyczną po Galicji Wschodniej, przełom lat 1872/73 spędził w Monachium. Swoje prace wystawiał we Lwowie, Krakowie, Warszawie (w TZSP i Salonie Krywulta), Łodzi, Poznaniu oraz za granicą: w Paryżu, Monachium, Dreźnie, Berlinie i Wiedniu. Najważniejszym motywem w malarstwie artysty był koń, przedstawiany w scenach historycznych, scenach bitewnych, przedstawiających przemarsze wojsk jak i scenach rodzajowych - polowaniach, przejażdżkach, wyścigach. Malował także - zwłaszcza po okresie studiów paryskich i monachijskich - sceny z życia codziennego prostych ludzi oraz portrety konne. Jego ulubioną techniką była akwarela, która umożliwiała szybkie uchwycenie ruchu i kształtu rozgrywającej się sceny.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.