Polska husaria, 1887 r.

Twórczość akwarelowa zajmuje szczególne miejsce w dorobku Juliusza Kossaka. Jednym w z pierwszych epizodów w jego artystycznej edukacji była trwająca 6 lat wędrówka po wschodnich rubieżach dawnej Rzeczpospolitej. W latach 1844-50 jeździł po ziemskich majątkach w Małopolsce, na Podolu, Wołyniu i Ukrainie. Wówczas zawarł znajomość w Piotrem Michałowskim i ok. 1844 krótko mieszkał w jego majątku w Bolestraszycach. W tym okresie Kossak tworzył przede wszystkim końskie studia, sceny przejażdżek, polowań, wyścigów, także wnętrza stajenne i widoki majątków. Wówczas wypowiadał się głównie w technice akwareli. Także w późniejszych latach uczynił tę technikę istotą swojego malarstwa. W kolejnych latach artysta przebywał w Petersburgu, Wiedniu, czy Paryżu. Okresowo mieszkał to w Warszawie, to we Francji. W 1869 roku sprowadził się do Krakowa i zamieszkał w willi, która później nazywana była "Kossakówką" i w której mieszkali także jego potomkowie, syn Wojciech i wnuk Jerzy. Kossak wielokrotnie podejmował temat jeźdźca na paradnie kroczącym albo kłusującym koniu, sytuując go na tle pejzażu i pola bitwy. Tego rodzaju wizerunki były często wyobrażeniami wielkich postaci militarnej przeszłości Polski, np. księcia Józefa Poniatowskiego, Tadeusza Kościuszki czy królów, generałów i hetmanów armii Rzeczpospolitej. Kossak wielokrotnie malował swoiste typy, obrazy żołnierzy sławnych formacji wojskowych. Wymienić można wizerunki ułanów czy grenadierów Królestwa Polskiego, strzelców konnych, powstańców narodowych, egzotycznych farysów, kozaków, budrysów, hajduków, XVII-wiecznych lisowczyków czy wreszcie husarię, której temat podjął w prezentowanej akwareli. Na kroczącym, srokatym koniu Kossak przedstawił rotmistrza w zbroi i w czapce z piórem. Po prawej stronie, w tle kompozycję zamyka kurtyna lasu, a w lewej części kompozycji majaczą postaci husarzy. Ich sylwetki można rozpoznać dzięki szyszakom i charakterystycznym skrzydłom husarskimi. Kossak w prezentowanej akwareli posłużył się charakterystyczną dlań graficzną manierą, jak również naturalistyczną, stonowaną kolorystyką, eksponując kolor podobrazia i przy tym wydobywając bliski naturze charakter sceny.

Początkowo - od ok. 1842 roku - studiował na wydziale prawa na uniwersytecie lwowskim, jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego. W latach 1850-52 mieszkał na przemian we Lwowie i w Warszawie. W roku 1852 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się przez krótki czas w pracowni Ferdinanda G. Waldmüllera, odwiedził także Węgry. Na przełomie 1852/53 roku po raz pierwszy przebywał w Paryżu, gdzie osiadł na kilka lat w 1855 roku W roku 1860 powrócił do Warszawy. W 1869 roku studiował w monachijskiej pracowni Franza Adama, pozostawał także w bliskich kontaktach z J. Brandtem. Jesienią 1869 roku osiadł na stałe w Krakowie, z którego rzadko wyjeżdżał - odbył wędrówkę artystyczną po Galicji Wschodniej, przełom lat 1872/73 spędził w Monachium. Swoje prace wystawiał we Lwowie, Krakowie, Warszawie (w TZSP i Salonie Krywulta), Łodzi, Poznaniu oraz za granicą: w Paryżu, Monachium, Dreźnie, Berlinie i Wiedniu. Najważniejszym motywem w malarstwie artysty był koń, przedstawiany w scenach historycznych, scenach bitewnych, przedstawiających przemarsze wojsk jak i scenach rodzajowych - polowaniach, przejażdżkach, wyścigach. Malował także - zwłaszcza po okresie studiów paryskich i monachijskich - sceny z życia codziennego prostych ludzi oraz portrety konne. Jego ulubioną techniką była akwarela, która umożliwiała szybkie uchwycenie ruchu i kształtu rozgrywającej się sceny.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.