Ułani galicyjscy, 1879 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Polska


Twórczość akwarelowa zajmuje szczególne miejsce w dorobku Juliusza Kossaka. Jednym z pierwszych epizodów w jego artystycznej edukacji była trwająca 6 lat wędrówka po wschodnich rubieżach dawnej Rzeczpospolitej. W latach 1844-50 jeździł po ziemskich majątkach w Małopolsce, na Podolu, Wołyniu i Ukrainie. W tym okresie Kossak tworzył przede wszystkim końskie studia, sceny przejażdżek, polowań, wyścigów, także wnętrza stajenne i widoki majątków. Artystę jednocześnie interesowała historia wojskowości i oręża polskiego. Bohaterami swoich scen czynił żołnierzy okresu I Rzeczpospolitej, doby napoleońskiej, XIX-wiecznych wojskowych austriackich czy francuskich, a także powstańców kościuszkowskich, listopadowych czy styczniowych. Autor wielokrotnie podejmował temat jeźdźców na koniach na tle pejzażu. Czasem sytuował ich w historycznej scenerii, czasem w neutralnej przestrzeni natury. W prezentowanej akwareli podjął tematykę związaną z armią austriacką. Przedstawił tzw. ułanów galicyjskich w mundurach pochodzących z lat 50. i 60. XIX stulecia. Kossak odbył roczną służbę w armii, należał w 1876 roku do 1. Galicyjskiego Pułku Ułanów. Głównymi bohaterami sceny są dwaj wojacy na koniu prowadzący długą kawalkadę. Przemierzają syntetycznie ujęty krajobraz, w partii którego dominują łany kukurydzy. Akwarela prawdopodobnie nawiązuje do walk Cesarstwa Austro-Węgierskiego z jednoczącymi się Włochami. Sugeruje to „południowy” charakter przedstawionego pejzażu, willowa, włoska w charakterze architektura oraz zarysowani w tle, uciekający przez żołnierzami mieszkańcy wsi. Podobny do ich odzieży strój Kossak umieścił jako porzucony na pierwszym planie.

Początkowo – od ok. 1842 roku – studiował na wydziale prawa na uniwersytecie lwowskim, jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego. W latach 1850 – 52 mieszkał na przemian we Lwowie i w Warszawie. W roku 1852 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się przez krótki czas w pracowni Ferdinanda G. Waldmüllera, odwiedził także Węgry. Na przełomie 1852/53 roku po raz pierwszy przebywał w Paryżu, gdzie osiadł na kilka lat w 1855 roku W roku 1860 powrócił do Warszawy. W 1869 roku studiował w monachijskiej pracowni Franza Adama, pozostawał także w bliskich kontaktach z J. Brandtem. Jesienią 1869 roku osiadł na stałe w Krakowie, z którego rzadko wyjeżdżał – odbył wędrówkę artystyczną po Galicji Wschodniej, przełom lat 1872/73 spędził w Monachium. Swoje prace wystawiał we Lwowie, Krakowie, Warszawie (w TZSP i Salonie Krywulta), Łodzi, Poznaniu oraz za granicą: w Paryżu, Monachium, Dreźnie, Berlinie i Wiedniu. Najważniejszym motywem w malarstwie artysty był koń, przedstawiany w scenach historycznych, scenach bitewnych, przedstawiających przemarsze wojsk jak i scenach rodzajowych – polowaniach, przejażdżkach, wyścigach. Malował także – zwłaszcza po okresie studiów paryskich i monachijskich – sceny z życia codziennego prostych ludzi oraz portrety konne. Jego ulubioną techniką była akwarela, która umożliwiała szybkie uchwycenie ruchu i kształtu rozgrywającej się sceny.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.