Wjazd Sobieskiego do Wiednia, 1883 r.

Prezentowany obraz jest jedną z czterech wersji kompozycji namalowanych przez Juliusza Kossaka z okazji rocznicy Wiktorii Wiedeńskiej w 1883 r. "Rok 1883 zamknął Kossak czterem akwarelami dużego formatu z wyobrażeniami scen historycznych (...) Następnym obrazem był Wjazd Jana III do Wiednia w 1683, nazajutrz po odniesionym zwycięstwie; był to pierwszy z czterech Wjazdów malowanych w latach 1883 – 1897. Jan III na czele orszaku rycerzy polskich i niemieckich, książąt i generałów wjeżdża triumfalnie do miasta, przed nim młody Turczyn prowadzi karego konia wezyra, a na samym przedzie husarz wiezie najważniejsze trofeum, chorągiew proroka, którą na drugi dzień prześle król papieżowi ze słowami: "Venimus, vidimus, Deus vicit!" Króla wita rozradowany tłum wiedeńczyków, wyciągają doń ręce, całują po szatach, butach, strzemionach, płaczą, śmieją się, krzyczą "ave Salvator!", w obrazie niemal słychać zgiełk, wiwaty, stukot kopyt o bruk, parskanie koni, chrzęst zbroi, bicie dzwonów. Ten ostatni triumf wojenny dawnej Rzeczpospolitej był wtedy tak ważny, że Kossak utrwalił go w kilku replikach."
K. Olszański, Juliusz Kossak, Kraków 2000, il. s. 199:
Początkowo – od ok. 1842 roku – studiował na wydziale prawa na uniwersytecie lwowskim, jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego. W latach 1850 – 52 mieszkał na przemian we Lwowie i w Warszawie. W roku 1852 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się przez krótki czas w pracowni Ferdinanda G. Waldmüllera, odwiedził także Węgry. Na przełomie 1852/53 roku po raz pierwszy przebywał w Paryżu, gdzie osiadł na kilka lat w 1855 roku W roku 1860 powrócił do Warszawy. W 1869 roku studiował w monachijskiej pracowni Franza Adama, pozostawał także w bliskich kontaktach z J. Brandtem. Jesienią 1869 roku osiadł na stałe w Krakowie, z którego rzadko wyjeżdżał – odbył wędrówkę artystyczną po Galicji Wschodniej, przełom lat 1872/73 spędził w Monachium. Swoje prace wystawiał we Lwowie, Krakowie, Warszawie (w TZSP i Salonie Krywulta), Łodzi, Poznaniu oraz za granicą: w Paryżu, Monachium, Dre¼nie, Berlinie i Wiedniu. Najważniejszym motywem w malarstwie artysty był koń, przedstawiany w scenach historycznych, scenach bitewnych, przedstawiających przemarsze wojsk jak i scenach rodzajowych – polowaniach, przejażdżkach, wyścigach. Malował także – zwłaszcza po okresie studiów paryskich i monachijskich – sceny z życia codziennego prostych ludzi oraz portrety konne. Jego ulubioną techniką była akwarela, która umożliwiała szybkie uchwycenie ruchu i kształtu rozgrywającej się sceny.