z cyklu Swoja, 2012

Od kilku lat kolekcjonuję przekazy na temat roli kobiety w społeczeństwie, "treningu uległości" i procesu "ukobiecania" dziewczynek. Cykl filmów animowanych Swoja w konwencji banerów internetowych podejmuje grę z tradycyjnie postrzeganymi rolami kobiety w odniesieniu do domu i rodziny. Ironicznie traktują pola aktywności kobiety i polemizują z modelem kobiecości opartym na figurze "Matki Polki" zlanej z fugurą Matki Boskiej, najwyżej ceniącym skromność, uległość i posłuszeństwo. Niektóre motywy zostały zaczerpniete z poradnika dla kobiet dr Fischer-Duckelmann z początków XX wieku. Tytuł cyklu Swoja wraz z towarzyszącym mu znakiem odnosi się do motywu obiegu energii i przemiany. Aspekt przeobrażania, samopoznania wydaje się w tym sensie bardzo bliski greckiemu "Gnothi seaton" z delfickiej świątyni. Justyna Wencel


Rocznik `77. Absolwentka Wydziału Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i filologii angielskiej na UW. W 2012 roku uzyskała stopień doktora na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się filmem wideo, instalacją, obiektami oraz sztuką w przestrzeni publicznej. Pracuje z pamięcią, tożsamością i archiwum rodzinnym. Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006 i 2009) oraz stypendium Marszałka Województwa Podlaskiego (2011). Brała udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą, oraz festiwalach filmów wideo. Współautorka projektu artystycznego w przestrzeni miejskiej Skarpa. Reaktywacja! WŁADZA KULTURA WYPOCZYNEK w Parku im. Rydza-Śmigłego w Warszawie (2011) i kuratorskiego projektu wystawy w Pawilonie Polskim na 55. Biennale Sztuk w Wenecji w 2013 ODJAZD NA CYTERĘ. Rzeczywistość wyobrażona.