PRZYSZŁY UŁAN

Stanisław Kaczor Batowski kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i F. Cynka (1883-85). Kolejnym etapem jego artystycznej edukacji była Akademia Wiedeńska, gdzie studiował w latach 1885-87 oraz Akademia w Monachium. W latach 90. wiele podróżował, zwiedził wówczas Paryż, Włochy, Hiszpanię, Maroko i Krym. Artysta malował pejzaże, portrety, specjalizował się w batalistyce, zarówno historycznej, jak i nawiązującej do współczesnych mu wydarzeń. Wiódł ożywioną działalność artystyczną, prowadził własną szkolę malarstwa we Lwowie, był współzałożycielem lwowskiego Stowarzyszenia Artystów Młoda Sztuka oraz członkiem Zarządu Związku Artystów Polskich we Lwowie. Wystawiał w głównych galeriach Warszawy, Krakowa, Lwowa i w innych miastach.

Portret przedstawia zapewne syna (lub bratanka?) artysty, Stanisława Ignacego Batowskiego w mundurku ułańskim, będącym wierną kopią munduru paradnego 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich wprowadzonym w połowie 1916 roku.
Przyszły ułan ubrany jest w szaro-niebieską kurtkę z karmazynowym, stojącym kołnierzem obszytym srebrnym wężykiem oraz przypinanym karmazynowym rabatem. Wykończonym na krawędziach białą wypustką. Przy kurtce widoczne są srebrne, oficerskie sznury etyszkietów od wysokiej paradnej czapki. Ponadto na kurtce widoczny jest galowy pas z metalową klamrą, ozdobiony białym Orłem, wykonany na wzór pasów ze srebrnej lamy, noszonych do mundurów paradnych przez oficerów 2 Pułku Ułanów. Wspomniany w podpisie na obrazie Józef Mączka to popularny w legionach oficer i poeta romantyczny, piszący w duchu żołnierskiego patriotyzmu. Swe wiersze drukował w ówczesnej prasie oraz kalendarzach legionowych. W 1917 roku opublikował tomik poezji pt. Starym szlakiem. Syn powstańca styczniowego, w 1914 roku wstąpił do Związku Strzeleckiego. Po wybuchu wojny otrzymał przydział do 2 szwadronu jazdy Legionów Polskich, dowodzonego przez porucznika a następnie rotmistrza Zbigniewa Dunin Wąsowicza. W sierpniu 1915 roku mianowany został chorążym, a w pażdzierniku 1916 r. podporucznikiem.
Od stycznia 1917 r. służył w 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich. W styczniu 1918 roku otrzymał awans na porucznika. Internowany przez Austriaków uciekł z obozu i dołączył do II Brygady II Korpusu Polskiego na Ukrainie. Po bitwie pod Kaniowem uciekł z niewoli niemieckiej i pracował w Komendzie Naczelnej 3 Polskiej Organizacji Wojskowej, przerzucając rozbitków legionowych do dywizji gen. Żeligowskiego na Kubaniu.
Zmarł 6 września 1918 roku na cholerę w Poszkowskiej Stanicy pod Jekatynodarem.