Pokój, z cyklu Układy równowartościowe, 1982 r.

Pierwsza seria obrazów, w których Sosnowski zastosował technikę zszywania ze sobą kilku kawałków materiałów, nosiła tytuł "Katalipomena" (z grec. "zachować"). Były to połączone ze sobą pod różnymi kątami kawałki surowego lnianego płótna układające się w różnych kierunkach, budzące skojarzenia np. z pejzażami. Piękne w swej prostocie, przemyślane kompozycje stanowiły nawiązanie do natury (surowy len jako najmniej skażony działaniem człowieka materiał) i romantyczną refleksję nad procesem upływającego czasu. Kolejnym cyklem obrazów zszywanych, zapoczątkowanym w drugiej połowie lat 70. i kontynuowanym przez artystę do końca życia, były "Układy równowartościowe". Pole obrazowe tworzyło w nich zazwyczaj od czterech do pięciu fragmentów płótna, różniących się barwą i kształtem, ale równych powierzchnią. Za najbardziej szlachetne w tym cyklu uważane są obrazy w całości czarne, w których połączone pod różnymi kątami sploty tkaniny odbijają światło, tworząc wrażenie zastosowania kilku barw.

Studia odbył w warszawskiej ASP w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego w latach 1934-39. Zainteresowanie rozwojem nauk ścisłych (światem "awizualnym" - jak mówił sam artysta), studia nad zjawiskami barwnymi, przestrzennymi i świetlnymi zaowocowały pracami łączonymi przeważnie w serie. W roku 1969 artysta otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida.