Na Polach Elizejskich

Prezentowany obraz pochodzi z okresu pobytu artysty we Francji, który rozpoczął się 1926 roku. W twórczości Kanelby z tego czasu widać wpływ malarstwa ówcześnie przebywających i tworzących w Paryżu artystów, których sztuka określana jest mianem école de Paris. Charakterystyczne dla tego okresu są szczególnie sceny z paryskich ulic, malowane bardzo ekspresyjnie, często opracowane wręcz szkicowo zdradzające wpływy najnowszych w tamtym czasie tendencji w malarstwie takich jak kubizm, ekspresjonizm czy fowizm. Główne cechy malarstwa Kanelby okresu paryskiego to miękkie kontury, wąska gama kolorystyczna płócien, utrzymana w chłodnych barwach z przewagą ciemnych kolorów. Sposób ujęcia postaci zdradza umiejętność wnikliwej obserwacji, przedstawione przez artystę sceny z życia francuskiej ulicy doskonale oddają klimat Paryża z okresu dwudziestolecia międzywojennego.

Był uczniem S. Lentza i T. Pruszkowskiego w warszawskiej SSP. Naukę malarstwa kontynuował w akademii w Wiedniu i w Paryżu. Od 1926 roku przebywał na zmianę we Francji, Anglii i USA. We wczesnych pracach dość tradycyjny, w późniejszym okresie nawiązywał do współczesnego malarstwa francuskiego. Malował nastrojowe, liryczne sceny rodzajowe, akty, kwiaty, kameralne kompozycje we wnętrzu, oraz szkicowo traktowane studia kobiet i dzieci.