Portret blondynki, 1932 r. (?)

Kazimierz J. Dunin Markiewicz był malarzem, scenografem, dramaturgiem i reżyserem teatralnym. Od 1892 roku studiował prawo na uniwersytecie kijowskim, korzystał równolegle z prywatnych lekcji rysunku i wskazówek Stanisałwa Bohusza Siestrzeńcewicza i Wiktora Mazurowskiego. Od 1895 roku mieszkał na stałe w Paryżu, gdzie studiowała w Ecole des Beaux - Arts i Academie Julian u Wiliama Bouguereau, J. - L. Gerome`a, J. P. Laurensa i B. Constanta. W 1901 roku osiedlił się wraz z żoną - Constance Gore - Booth, działaczką irlandzkiego ruchu wyzwoleńczego - w Dublinie. Był wziętym i cenionym portrecistą, często malował osobistości z kręgu dworu królewskiego, arystokratów, ludzi sztuki. Jego przyjaciel, Kornel Makuszyński, opowiadał często anegdotę, że to Markiewicz nauczył Irlanczyków nowego sposobu picia whisky z wodą, a mianowicie - bez wody.