Strażniczki snów, 1985

Przentujemy obraz Kazimierza Mikulskiego czołowego przedstawiciela polskiego malarstwa metafizycznego. Artysta w latach 50-tych zaczął malować w charakterystycznej dla siebie baśniowej stylistyce. Odrzucił abstrakcję, skupił się na figuracji tworząc m.in.: postacie ludzkie, baśniowe stwory, zwierzęta. Bohaterom swoich obrazów nadawał rolę narracyjną. Wymowa jego prac wydają się nierealistyczna, sielska, przepełniona magią. Jest to jednak pierwsze, złudne wrażenie. Po zetknięciu się z twórczością Mikulskiego i wejściu głębiej w warstwy obrazu odkrywa się wielowątkowość, symbolikę i istotne prawdy, skryte pierwotnie przez autora. Znaczenie odsłania się powoli, często drogowskazem może być tytuł, występujące w obrazie, rekwizyty czy relacje bohaterów względem siebie. W proponowanej Państwa uwadze pracy przedstawione są dwie dziewczyny - tytułowe "strażniczki" postacie o wielkich oczach, długich włosach przypominające kukiełki z teatru lalek. "Strażniczka" stojąca z lewej strony ukazana jest jakby w połowie sylwetki, obok niej unosi się głowa drugiej, rudowłosej kobiety. Milczące bohaterki, ukazane na tle błękitnego nieba, wydają się przepełnione ciszą, przypominając bohaterów dziecięcych bajek. Wyposażone w oręże - rekwizyty - różdżkę cyrkowa, dzwonek i łasiczkę wyglądającą za pleców, dają się ponieść wyobraźni widza, co do ich roli. W prezentowanym obrazie zawarte są najważniejsze cechy malarstwa artysty: nasycone kolory, układ, wyrwanie postaci z naturalnego dla nich otoczenia i umieszczenie w nowym, bajkowym środowisku. Praca charakteryzuję się również lirycznym erotyzmem będąc doskonałym przykładem twórczości Kazimierza Mikulskiego.