WIATR, 1956

Malarz, rysownik, fotograf. Począwszy od roku 1923 studiował krótko w Szkole Przemysłowej w Krakowie. Wkrótce zetknął się z Tadeuszem Peiperem i Władysławem Strzemińskim. Zainspirowany typografią stosowaną Strzemińskiego nawiązał w 1926 roku współpracę z czasopismem "Zwrotnica". W tymże roku wziął udział w pierwszej wystawie grupy Praesens prezentując osiem kompozycji abstrakcyjnych. Zainteresował się także fotomontażem, wykorzystując tę technikę m.in. do tworzenia groteskowych ilustracji. W okresie 1928-36 eksperymentował w zakresie fotografii stosując często uzupełnianie kompozycji elementami graficznymi. W 1932 roku wziął udział w międzynarodowej wystawie typografii, zorganizowanej przez grupę "a. r. ". W latach 1932-1933 współpracował też z awangardowym studium filmowym (SPAF) w Krakowie. Od 1935 roku wystawiał swe prace z krakowskim oddziałem ZZPAP. We wrześniu 1939 roku wstąpił do wojska. Dostawszy się do niewoli niemieckiej uciekł i powrócił do Krakowa. W 1941 roku został aresztowany przez Gestapo, które zniszczyło również większość jego prac z lat 1926-39. Po wojnie, w 1945 roku był jednym z organizatorów sekcji szczecińskiego ZPAP. W początkowym okresie twórczości konstruował swe obrazy z prostych linii łączących się w geometryczne bloki. Później wprowadził formy bardziej zróżnicowane, falujące i przenikające się.
Ilustracja komponowana z form kubistycznych przedstawia dwie kobiety w polu. Jedna z nich, zwraca się w lewa stronę niczym w drapieżnym tańcu, zaginając palce prawej dłoni ku dołowi. Towarzyszka równoważy kompozycję stojąc statycznie, mocno pochylona do przodu.