Powrót

Artinfo.pl Portal Rynku Sztuki
ul. Dzielna 3, 00-162 Warszawa
tel. 022 818 94 68 | biuro@artinfo.pl

Kazimierz Teofil POCHWALSKI (1855 Kraków - 1940 Kraków)

PORTRET IGNACEGO MOŚCICKIEGO, ok. 1931 r.

Olej, płótno; 80 x 65 cm.
Na odwrociu napis: Prezydent R. P. | Ignacy Mościcki

Autorstwo portretu prezydenta Ignacego Mościckiego zostało potwierdzone przez wnuczkę malarza Panią Barbarę Pochwalską. Najprawdopodobniej powstał on po 6 listopada 1930 roku, kiedy to wszedł w życie wydany przez prezydenta 29 października tegoż roku, dekret uchwalający odznaczenie wojskowe Krzyż Niepodległości, którym udekorowany jest na obrazie portretowany. Obraz wisiał do 1932 roku w Ministerstwie Rolnictwa.

_____________________

Naukę rysunku i malarstwa rozpoczął pod kierunkiem swego ojca Józefa Kaspra (1816-1875). W l. 1871-78 uczęszczał do krakowskiej SSP, gdzie uczył się u W. Łuszczkiewicza, F. Szynalewskiego oraz J. Matejki. Naukę kontynuował w ASP w Monachium u O. Seitz`a i A. Wagnera. W 1883 wyjechał do Paryża by studiować samodzielnie francuskie malarstwo portretowe w muzeach i galeriach. Odbył podróże do Turcji, Grecji Włoch i Egiptu. W 1891 tworzył na dworze Franciszka Józefa w Wiedniu. W l. 1892-1919 mieszkał w Wiedniu, gdzie pracował jako profesor w Spezialschule für Historienmalerei. Był także członkiem Akademii. W 1896 przyjął stanowisko dyrektora SSP w Krakowie. Pochwalski był określany przez krytyków "portrecistą światowej miary" (Tadeusz Rutowski [w: ] "Sztuka", Lwów 1911, s. 225). Do 1886 r. malował portrety tylko w wymiarze prywatnym. Były to głównie postaci ze świata nauki i literatury, arystokracji i kresowych ziemian. Szybko jednak obrazy pokazywane prestiżowych europejskich wystawach przyniosły mu sukces i uczyniły zeń portrecistę europejskiej rangi. Jego portrety oddane oszczędnymi środkami i prostotą kompozycji, stanowią analizę psychologiczną osoby, są swobodne, prawdziwe i lekkie. Malował głównie mężczyzn. Miał także "męski" sposób malowania, koncentrujący się na szukaniu w fizjonomii psychologicznego wyrazu. Był mistrzem portretu realistycznego, reprezentacyjnego, świadomie utrzymanego w nieco tradycyjnej konwencji i wiernie oddającego podobieństwo fizjonomii. Wyrazistość charakterystyki osiągał posługując się ascetyzmem w wykorzystaniu tła i rekwizytów, rysunkiem i zestawieniem kolorystycznym. Do najbardziej znanych portretów należą: cesarza Franciszka Józefa, hr. Badeniego Sanguszki, Zaleskiego, Zamoyskiego, Teichelmanna, Kraszewskiego, Kossaka, Malczewskiego, Sienkiewicza, Popiela, Gołuchowskiego. Należał do grupy Zero. Od 1919 r. na stałe zamieszkał w Krakowie. Otrzymał wiele odznaczeń państwowych. Zarówno polskich jak i austriackich. W 1925 roku na wystawie TZSP Portret polski przyznano mu dyplom honorowy za całokształt twórczości. Wystawiał w TPSP w Krakowie, Salonie Dzieł Sztuki K. Wojciechowskiego, w TPSP we Lwowie, TZSP w Warszawie, Salonie Aleksandra Krywulta, Salonie Artystycznym, IPS-ie, w Poznaniu, Wilnie, Toruniu, Katowicach jak również brał udział w wielu wystawach za granicą Wiedniu, Paryżu, Monachium, Dreźnie, Rzymie, Pradze, Antwerpii, Florencji, Stuttgarcie, Buffalo. Tworzył także obrazy o tematyce rodzajowej, sceny pejzażowe, krajobrazy, przedstawienia zwierząt, martwe natury, kwiaty.

cena wywoławcza: Informacja dostępna po wykupieniu abonamentu

Szczegółowe informacje o aukcji, na której licytowany był ten obiekt dostępne są po wykupieniu abonemantu.

Dodatkowy opis

Nota biograficzna:

POCHWALSKI Kazimierz Teofil

Syn Józefa Kaspra Pochwalskiego i Marcjanny z Bergów należał do wielopokoleniowego rodu krakowskich malarzy o dużych tradycjach artystycznych. Malarzami byli: pradziad Marcin (1745-1800), ojciec Józef Kasper (1816-1875), brat Władysław (1860-1924), syn Józef Mikołaj (1888-1963) oraz bratankowie Stanisław (1896-1959) i Kasper (1899-1971).
Malarz portrecista, początkowe nauki rysunku i malarstwa pobierał u swego ojca, następnie studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1871-1876) u J. Mehoffera. W 1877 r. otrzymał stypendium na wyjazd do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie studiował pod kierunkiem A. Wagnera i O. Seitza. Studia ukończył wyróżniony srebrnym medalem. W Krakowie kontynuował studia pod kierunkiem Jana Matejki. Ponadto uzupełniał swe wykształcenie malarskie w Wiedniu (1879), w Rzymie (1881) i Paryżu, u L. Bonnata (1883/4).
W początkowym okresie twórczości, pod wpływem malarstwa monachijskiego, malował studia i sceny rodzajowe. Dość szybko jednak ujawnił się jego wybitny talent portrecisty. Tworzył portrety realistyczne, a nawet naturalistyczne, w których w niezwykły sposób potrafił uchwycić fizyczne podobieństwo modela, wydobywając równocześnie jego cechy charakteru. Pozostał wierny tradycyjnemu malarstwu, nie poddając się wpływom nowych prądów w sztuce. Był twórcą niezwykle płodnym, pozostawił wielką liczbę portretów.
Stworzył wiele znakomitych wizerunków przedstawicieli polskiej arystokracji i ziemiaństwa, wśród nich Pawła Popiela, Leona Pinińskiego, czy Włodzimierza Dzieduszyckiego. Przyjaźń z Henrykiem Sienkiewiczem została uwieńczona świetnym portretem pisarza, najbardziej znaną jego podobizną.
W ciągu długiego życia, zarówno we wcześniejszym okresie, jak i później w niepodległej Polsce, Kazimierz Pochwalski wystawiał bardzo często w kraju (w Krakowie, we Lwowie, w Warszawie), również za granicą odnosząc duże sukcesy, zbierając nagrody i medale (Wiedeń, Monachium, Berlin, Paryż).
W 1893 r. otrzymał propozycję objęcia katedry malarstwa w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1894 r. został powołany na profesora rzeczywistego. Od tego czasu zamieszkał, wraz z rodziną, na stałe w Wiedniu. Zdobył tam duże powodzenie jako malarz portretów. Toteż na zamówieniach od arystokracji, osób związanych z dworem, wyższych urzędników, wojskowych, czy przedstawicieli finansjery mu nie zbywało. Wyróżnieniem artysty było kilkakrotne powierzenie mu portretowania cesarza Franciszka Józefa.
Kazimierz Pochwalski nie zaniedbywał kontaktów z krajem, dokąd często jeździł realizować zamówienia na portrety, a także, jako zamiłowany myśliwy, na polowania, zapraszany przez swych klientów.
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wrócił do kraju i osiedlił się na stałe w rodzinnym Krakowie. Nadal otrzymywał zamówienia na portrety, często o charakterze oficjalnym. W ten sposób powstały portrety wielu znanych osobistości, prezydentów, rektorów i profesorów uniwersytetu.
W 1929r. był współzałożycielem Zrzeszenia Artystów Plastyków "Zwrotnik" .

biuro@artinfo.pl | www.artinfo.pl