Powrót

Artinfo.pl Portal Rynku Sztuki
ul. Dzielna 3, 00-162 Warszawa
tel. 022 818 94 68 | biuro@artinfo.pl

Kazimierz Teofil POCHWALSKI (1855 Kraków - 1940 Kraków)

Portret Marii Józefy Wettyn, 1897 r.

olej/płótno, 153 x 107 cm
sygnowany i datowany p. d.: 'K. Pochwalski | Wien 97'
na odwrociu papierowa nalepka z wystawy "XXV Jahres Ausstellung Wien 1897", na poprzecznej belce blejtramu owalny, czarny stempel z Wiednia

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Warszawa

WYSTAWIANY:
- XXV Jahres Ausstellung Wien, 1897

Kazimierz Pochwalski to wykształcony w Krakowie, Monachium, Wiedniu, Rzymie i Paryżu wybitny portrecista przełomu wieków. Od 1893 stale mieszkał w Wiedniu, gdzie w latach 1894-1918 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych. Na jego twórczość składają się dekoracyjne, reprezentacyjne portrety bogatego wiedeńskiego mieszczaństwa, arystokracji i koronowanych głów. Po I wojnie światowej osiadł w Krakowie, gdzie nadal zajmował się malarstwem i tworzył galerię wyższych sfer II Rzeczpospolitej.
Prezentowany obraz pochodzi z wiedeńskiego rozdziału twórczości malarza. Przedstawia Marię Józefę Wettyn (1867 – 1944), księżniczkę saksońską i arcyksiężną austriacką, żonę arcyksięcia Ottona (1865 – 1906), brata Franciszka Ferdynanda zastrzelonego w Sarajewie w 1914 roku. Otto, nazywany przez współczesnych „Pięknym”, był drugi w kolejce do tronu po cesarzu Franciszku Józefie. Para stanowiła więc zupełną elitę monarchii naddunajskiej. Mimo to życie Marii Józefy należy uznać za nieco gorzkie. Wyszła za mąż w wieku 19 lat, zdradzana przez męża została wdową, mając 39 lat. Doczekała się jednak dwóch synów: Maksymiliana Eugeniusza (1895 - 1952) oraz Karola (1887 – 1922). W trakcie I wojny światowej poświeciła się działalności dobroczynnej, a w 1919 roku, po upadku, monarchii, opuściła Austrię na zawsze. Do końca życia mieszkała w Bawarii.
Pochwalski posłużył się w nim typową nowożytną konwencją portretową. Modelkę ujął całopostaciowo, na tle kotary. Kobieta jedną dłonią opiera się o oparcie empirowego krzesła. Malarz z dużą drobiazgowością oddał fałdy i refleksy sukni, koronkowe obramienie dekoltu oraz biżuterię z pereł. Portretowana nieco nostalgicznie patrzy w przestrzeń przed siebie. Jej twarz oświetlana jest ciepłym światłem, które potęguje błogi wyraz jej twarzy. Taki zabieg przypomina luministyczne zabiegi, znane z malarstwa barokowego. Pochwalski stworzył dzieło wystawne, posługując się wzorcową akademicką techniką. Jego obraz stanowi znakomity przykład splendoru kultury belle époque cesarsko-królewskiego Wiednia.

Pochodził z rodziny krakowskich malarzy. Studiował w ASP u J. Mehoffera oraz w Paryżu u M. Denis, a także w Rzymie i Wiedniu - od 1893 r. był profesorem tamtejszej Akademii. W 1929 r. był współzałożycielem Zrzeszenia Artystów Plastyków "Zwrotnik". Malował portrety i kompozycje romantyczno-symboliczne. Oprócz malarstwa zajmował się także polichromią.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.

Szczegółowe informacje o aukcji, na której licytowany był ten obiekt dostępne są po wykupieniu abonemantu.

Dodatkowy opis

Nota biograficzna:

POCHWALSKI Kazimierz Teofil

Syn Józefa Kaspra Pochwalskiego i Marcjanny z Bergów należał do wielopokoleniowego rodu krakowskich malarzy o dużych tradycjach artystycznych. Malarzami byli: pradziad Marcin (1745-1800), ojciec Józef Kasper (1816-1875), brat Władysław (1860-1924), syn Józef Mikołaj (1888-1963) oraz bratankowie Stanisław (1896-1959) i Kasper (1899-1971).
Malarz portrecista, początkowe nauki rysunku i malarstwa pobierał u swego ojca, następnie studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1871-1876) u J. Mehoffera. W 1877 r. otrzymał stypendium na wyjazd do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie studiował pod kierunkiem A. Wagnera i O. Seitza. Studia ukończył wyróżniony srebrnym medalem. W Krakowie kontynuował studia pod kierunkiem Jana Matejki. Ponadto uzupełniał swe wykształcenie malarskie w Wiedniu (1879), w Rzymie (1881) i Paryżu, u L. Bonnata (1883/4).
W początkowym okresie twórczości, pod wpływem malarstwa monachijskiego, malował studia i sceny rodzajowe. Dość szybko jednak ujawnił się jego wybitny talent portrecisty. Tworzył portrety realistyczne, a nawet naturalistyczne, w których w niezwykły sposób potrafił uchwycić fizyczne podobieństwo modela, wydobywając równocześnie jego cechy charakteru. Pozostał wierny tradycyjnemu malarstwu, nie poddając się wpływom nowych prądów w sztuce. Był twórcą niezwykle płodnym, pozostawił wielką liczbę portretów.
Stworzył wiele znakomitych wizerunków przedstawicieli polskiej arystokracji i ziemiaństwa, wśród nich Pawła Popiela, Leona Pinińskiego, czy Włodzimierza Dzieduszyckiego. Przyjaźń z Henrykiem Sienkiewiczem została uwieńczona świetnym portretem pisarza, najbardziej znaną jego podobizną.
W ciągu długiego życia, zarówno we wcześniejszym okresie, jak i później w niepodległej Polsce, Kazimierz Pochwalski wystawiał bardzo często w kraju (w Krakowie, we Lwowie, w Warszawie), również za granicą odnosząc duże sukcesy, zbierając nagrody i medale (Wiedeń, Monachium, Berlin, Paryż).
W 1893 r. otrzymał propozycję objęcia katedry malarstwa w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1894 r. został powołany na profesora rzeczywistego. Od tego czasu zamieszkał, wraz z rodziną, na stałe w Wiedniu. Zdobył tam duże powodzenie jako malarz portretów. Toteż na zamówieniach od arystokracji, osób związanych z dworem, wyższych urzędników, wojskowych, czy przedstawicieli finansjery mu nie zbywało. Wyróżnieniem artysty było kilkakrotne powierzenie mu portretowania cesarza Franciszka Józefa.
Kazimierz Pochwalski nie zaniedbywał kontaktów z krajem, dokąd często jeździł realizować zamówienia na portrety, a także, jako zamiłowany myśliwy, na polowania, zapraszany przez swych klientów.
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wrócił do kraju i osiedlił się na stałe w rodzinnym Krakowie. Nadal otrzymywał zamówienia na portrety, często o charakterze oficjalnym. W ten sposób powstały portrety wielu znanych osobistości, prezydentów, rektorów i profesorów uniwersytetu.
W 1929r. był współzałożycielem Zrzeszenia Artystów Plastyków "Zwrotnik" .

Informacje dla kupujących:

Do każdego obiektu można zgłosić chęć kupna.
Polecamy skorzystanie z opcji "LICYTUJ TELEFONICZNIE lub Z LIMITEM CENY".
Udział w licytacji odbywa się za pośrednictwem telefonu lub reprezentujemy Państwa zgłoszenia do wskazanego limitu ceny (informacja poufna).

Udzielamy informacji na temat obiektów i sposobu licytacji:
tel.: 22 818 94 68, tel. kom.: 506 122 445
e-mail: aukcje@artinfo.pl

Artinfo.pl obsługuje zlecenia telefoniczne tylko przy zgłoszeniach powyżej 1000 zł. Zlecenia poniżej, należy składać w postaci maksymalnego limitu ceny.
Termin płatności za zakupione obiekty wynosi 7 dni od daty aukcji.

Organizator aukcji do kwoty wylicytowanej dolicza opłatę aukcyjną. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.

W przypadku wybranych obiektów do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%.

Artinfo.pl nie pobiera żadnych dodatkowych kosztów pośrednictwa. Nie wymagamy wpłaty wadium.
Informujemy, że zakup na aukcji jest prawnie zawartą umową kupna-sprzedaży i nie podlega rezygnacji.

Ceny wywoławcze.
Dom Aukcyjny Desa Unicum nie publikuje cen wywoławczych we wszystkich katalogach aukcyjnych.
W takim przypadku licytacja rozpoczyna się od podawanej przez aukcjonera w trakcie aukcji ceny wywoławczej, która zwyczajowo zawarta jest między połową a trzy czwarte dolnej granicy estymacji.

biuro@artinfo.pl | www.artinfo.pl