Martwa natura z porami, 1993 r.

Sztuka Bereźnickiego często odwołuje się do realizmu i tradycji dawnych mistrzów. Tematyka obrazów oscyluje wokół martwych natur, scen chrystologicznych, portretu i przedstawień karnawałowych. Choć od lat siedemdziesiątych Bereźnicki wychodził stopniowo poza monochromatyzm, jego wizytówką pozostają niewątpliwie nasycone ugry, czernie i płowe szarości. Artysta konsekwentnie posługuje się kontrastem i zderza na swoich płótnach kanciaste, geometryczne bryły, z opływowymi, miękkimi kształtami.

Artysta urodził się w 1935 roku w Poznaniu. Studiował na gdańskiej PWSSP, m.in. u Jacka Żuławskiego. W 1958 roku obronił dyplom w pracowni Stanisława Teisseyre`a, a dwa lata później rozpoczął pracę na macierzystej uczelni. W latach sześćdziesiątych odnosił liczne sukcesy, zdobył I nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa w Sopot w 1965 roku oraz złoty medal na VI Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa 1968. W 1962 roku został uhonorowany Nagrodą im. Piotra Potworowskiego. Uczestniczył w III Biennale Młodych w Paryżu w 1963 i VIII Biennale w Sao Paulo w 1965. Od roku 1982 kieruje na gdańskiej ASP własną pracownią malarstwa.