Przeistoczenie, 1974 r.

„A jeżeli chodzi o pytania o sens życia, rozważania egzystencjalne, to jeśli są, to w każdym obrazie niezależnie od tematu. Są w czasie, który został zawarty w materii obrazu. Tam jest ukryta cała ludzka bieda, zagadka życia, dla której nie ma prostej odpowiedzi czy rozwiązania. Zawsze będziemy skazani na świat człowieczy i wszystkie ograniczenia, jakie się z tym wiążą. Tutaj właśnie musimy szukać sensu, ładu i bogactwa”.

– KIEJSTUT BEREŹNICKI

Sztuka Kiejstuta Bereźnickiego to nieustanny dialog ze sztuką dawną oraz jej mistrzami. Artysta w latach 60. malował przede wszystkim martwe natury. W latach 70. zaczęły pojawiać się w jego twórczości elementy scen chrystologicznych oraz pasyjnych. W kolejnej dekadzie natomiast malarz rozpoczął pracę nad serią obrazów, których bohaterami były chorągwie oraz postacie i elementy związane z karnawałem. Podobny temat artysta podejmuje w zaprezentowanym „Przeistoczeniu”. Przedstawiona scena przypomina karnawałową zabawę, w trakcie której uczestnicy zakładają maski, przebrania oraz przeistaczają się w aktorów. Zarówno kozioł, jak i postacie ludzkie poprzez płaską plamę barwną oraz uproszczenia w sposobie przedstawiania sprawiają wrażenie marionetkowych lalek, których maski oraz spiczaste czapki jedynie uwydatniają ten efekt. Podobnie jak w innych realizacjach to człowiek pozostaje w centrum zainteresowań artysty. Na początku swojej twórczości autor stosował przede wszystkim chłodną paletę barwną, w której przeważały odcienie błękitu. Dopiero z czasem, czego przykładem jest zaprezentowana praca, malarz zwrócił się w stronę ugrów oraz ciepłych czerwieni. Charakterystyczne dla twórczości Bereźnickiego jest także nagromadzenie szczegółów, którymi artysta wypełnia swoje kompozycje. Także w późniejszych realizacji widoczne są echa horror vacui, przyświecającego artyście już na początku kariery artystycznej.

Studiował w PWSSP w Gdańsku, gdzie w 1958 r. uzyskał dyplom w pracowni prof. Stanisława Teisseyre'a. Od 1960 r. pracuje w tej uczelni, od 1982 r. prowadząc własną pracownię malarstwa. W latach 1981-1984 pełnił funkcję prorektora. Od 1984 r. jest profesorem. Uczestniczy w wystawach od 1959 r., osiągając liczne sukcesy, jak: I nagroda na Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa, Sopot 1965 r., złoty medal na VI Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa 1968 r., nagroda na III Międzynarodowym Triennale Malarstwa Realistycznego, Sofia 1979 r.. Uczestniczył ponadto m. in. w III Biennale Młodych, Paryż 1963 r. i VIII Biennale w Sao Paulo 1965 r., miał liczne wystawy indywidualne w kraju i za granicą. Odwołuje się do realizmu, co więcej, do sztuki dawnej o lokalnym, gdańskim rodowodzie i wyrazie. Tworzy archaizowane w tym nastroju martwe natury, uczty, sceny mitologiczne i alegorie, ale przede wszystkim hieratyczne mieszczańskie portrety, często podwójne i zbiorowe. Początkowo rozgrywający swe kompozycje w niemal monochromatycznych gamach barwnych, w latach 80. rozjaśnił i urozmaicił paletę, zwłaszcza w kompozycjach religijnych i serii "karnawałów". Podobnie w latach 90. powstała seria różowo-brązowych martwych natur.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.