Przy stole

"Od dzieciństwa oglądałem fotografie, utrwalały się postacie babek, prababek. Teraz czerpię z pokładów podświadomości. Jest to dla mnie jakaś forma zadośćuczynienia moim nieumiejętnością nawiązywania kontaktów uczuciowych. To są moje rozmowy z tymi, którzy odeszli, rozmowy, których nie umiałem, czy nie chciałem w swoim czasie przeprowadzić... Malarz ma możność przywołać te postacie, przedłużyć istnienie. Realność staje się dla mnie większa, gdy brak już kontaktu fizycznego. Poza tym to są bardzo cierpliwi modele. Nie śpieszą się, podobnie jak ja się nie śpieszę"
Kiejstut Bereźnicki rozmawia z Redakcją, [w:] "Projekt", nr 2 (155), 1984, s. 26.

Artysta urodził się w 1935 roku w Poznaniu. Studiował na gdańskiej PWSSP, m.in. u Jacka Żuławskiego. W 1958 roku obronił dyplom w pracowni Stanisława Teisseyre`a, a dwa lata później rozpoczął pracę na macierzystej uczelni. W latach sześćdziesiątych odnosił liczne sukcesy, zdobył I nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa w Sopot w 1965 roku oraz złoty medal na VI Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa 1968. W 1962 roku został uhonorowany Nagrodą im. Piotra Potworowskiego. Uczestniczył w III Biennale Młodych w Paryżu w 1963 i VIII Biennale w Sao Paulo w 1965. Od roku 1982 kieruje na gdańskiej ASP własną pracownią malarstwa.