Chopin, ed.1/6, 1933 r.

Prezentowany odlew ilustruje fragment znanej kompozycji Konstantego Laszczki "Chopin". Artysta pracował nad monumentalną rzeźbą przedstawiającą Fryderyka Chopina na początku lat 30. Jej gipsowy, powstały w 1931 roku model znajduje się obecnie w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy. Oglądany był on przez wielu krytyków i wzbudził w chwili powstania duże zainteresowanie. Warto odnotować tutaj dwa świadectwa zamieszczone w prasie krakowskiej. Artur Schroder pisał po swojej wizycie w pracowni artysty w 1933: "W dużej pracowni przyjmuje mnie rektor Laszczka, jak zwykle z ujmującą gościnnością i szczerością, jaka go zwykle cechuje. (...) Podciąga pod światło rzeźby, odwija sznurami z mokrej gliny. Przede wszystkim Chopin. Piękna kompozycja doskonałe zharmonizowanie wyrazu uduchowionej twarzy i rąk położonych na ledwo zaznaczonej klawiaturze. Zdaje się, że z pod tych palców wysnuwa się melodia i otacza tę zasłuchaną w muzykę zaświatów piękną głowę. Całość zwarta, mocna, trzyma się wyśmienicie w liniach, bryła żyje, ma moc wyrazu plastycznego" (Artur Schroder, Z pracowni Konstantego Laszczki, "Czas", 1933, nr 121, s. 4). Zachwytom Schrodera rok później wtórował malarz Wlastimil Hofman. Pisał on: "Powoli, zachęcony uprzejmością gospodarza zaczynam się coraz więcej rozglądać i kolejnie przypatrywać się jego pracom. Oto piękny, natchniony Chopin z głową nieco podniesioną w górę. Ruch dla Chopina charakterystyczny. Artysta oddał go w chwili, kiedy w nocnej porze i szacie w grze wypowiada swe uczucia. Zwłaszcza głowa i ręce są pełne wyrazu, całość znakomicie oddaje polskiego mistrza tonów w jego latach młodzieńczych" (Wlastimil Hofman, Wrażenia z pracowni Konstantego Laszczki, "Czas", 1933, nr 327, s. 2).
Od 1885 roku kształcił się w Warszawie pod kierunkiem Jana Kryńskiego i Ludwika Pyrowicza. Dzięki zdobyciu I nagrody w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w latach 1891-96 przebywał na stypendium w Paryżu, gdzie studiuował u Antoine`a Mercié, Alexandre`a Falguiere`a oraz Jeana Léona Gérôme`a. Po powrocie z Paryża do 1899 roku mieszkał w Warszawie, następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie objął katedrę rzeźby Akademii Sztuk Pięknych, którą prowadził do 1935 roku. W latach 1900-10 sprawował patronat artystyczny nad fabryką wyrobów kaflarskich i garncarskich Józefa Niedźwieckiego w Dębnikach pod Krakowem. Był jednym z założycieli TAP "SZTUKA". W swej twórczości rzeźbiarskiej Konstanty Laszczka ulegał wpływom Auguste Rodina, co szczególnie zaznaczyło się w rzeźbionych na początku XX wieku aktach kobiecych utrzymanych w stylistyce secesji. Zajmował się również rzeźbą monumentalną oraz portretową. Laszczka tworzył również medale, medaliony portretowe oraz plakiety okolicznościowe. Wielką pasją artysty była ceramika, której z biegiem lat poświęcał się coraz bardziej. Malował także pejzaże, zajmował się grafiką oraz rysunkiem satyrycznym.