Łódź podwodna, 2015

Malarz "dziewiątej fali". Ironista. Jeden z najciekawszych malarzy polskiej współczesności. Ajwazowski zatytułował swój najlepszy obraz "Dziewiąta fala". Dzieło to stało się poruszającą alegorią romantyzmu. Wachowiak nawiązuje do twórczości Ajwazowskiego nie tylko marynistyczną tematyką swoich obrazów, ale także romantyczną postawą twórczą. W swym warsztacie malarskim ma w repertuarze użycie gestu i materii, i wiele ryzykuje tą metodą kształtując strukturę obrazu. Wśród marynarzy panuje przekonanie, że dziewiąta fala sztormowa jest najbardziej niszczycielska i ostateczna. Podobnie jest z malarstwem Wachowiaka. Dla niego malowanie to sztorm, a dziewiąta fala to obraz, który wyłania się z tej kipieli. Od lat 70. maluje kapitalne serie obrazów odnoszących się, zawsze z dużą dozą ironii, do realiów życia w Peerelu, a później w postkomunie. Wypracował niepowtarzalny malarski świat obłudnych uśmiechów i pocałunków, skacowanych sekretarzy partii, konterfektów młodzieżowych czynowników, dętych plenów, kłótni małżeńskich, samotności jednostki w bezdusznym świecie niepewnego jutra (cykl "Ratunku!"), czarnych kosmicznych dziur czy wręcz najazdu z kosmosu. Cierpki sarkazm oraz ironia to broń obosieczna, więc i sam malarz bywał wykluczany i niedoceniany. Założyciel, wraz z Marianem Czaplą, arcyważnej dla malarstwa polskiego grupy "Symplex", działającej w latach 70., powołanej do życia w celu obrony malarstwa przed konceptualizmem. Urodzony w 1949 roku w Szczecinie, uczeń i absolwent Stefana Gierowskiego na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP, u którego zrobił dyplom z wyróżnieniem w 1975 r. Po pobycie na stażu w Australii został zatrudniony na Malarstwie, gdzie pracuje do dziś i prowadzi pracownię malarstwa. Dziekan Malarstwa ASP w Warszawie w latach 1996-2002. Profesor zwyczajny.