Kompozycja, 1968 r.

„Niektóre (...) z moich prac wyrażają lęk znany nam wszystkim, lęk przed katastrofą, wojną. Nie mogę inaczej wyrazić tego stanu, jak tylko strukturalnie. Ukazując rozbicie materii, podstawowych cząstek, z których zbudowany jest świat, rozpad ich”.

– LECH KUNKA

Twórczość Lecha Kunki naznaczona jest ciągłym konfliktem pomiędzy temperamentem twórczym a narzuconym sobie rygorem intelektualnym. Był to artysta o niezwykle burzliwej, wojennej biografii, którego we wczesnym okresie ukształtowała twórczość dwóch wielkich mistrzów – Fernanda Légera oraz Władysława Strzemińskiego. W 1948 artysta wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie uczył się pod okiem francuskiego kubisty. Zetknięcie z twórczością artysty sprawiło, iż przez kilka kolejnych lat malarstwo Kunki nosiło znamiona stylu mistrza, co było dostrzegalne w jego figuratywnych realizacjach. Na styl ten składały się przede wszystkim silnie zarysowany kontur oraz skłonność do monumentalizacji. Artystyczne wpływy nauczyciela z czasem straciły na sile, a do głosu coraz wyraźniej dochodziła inwencja własna malarza. Wcześniejsza płaska plama barwna nabrała plastyczności, a także znacznemu ubogaceniu uległ zakres tematyczny prac. Artysta szukał inspiracji do swoich realizacji na paryskich ulicach, a także w polskiej codzienności. Warto zaznaczyć, że we wspomnianym okresie, na przełomie lat 40. oraz 50., Kunka równolegle podejmował odmienne eksperymenty – zrealizował -cykl bezprzedmiotowych kompozycji, które w swojej miękkiej i obłej formie nawiązywały do morskich pejzaży Strzemińskiego. Innymi źródłami inspiracji, których elementy można dostrzec w realizacjach z tego okresu, jest twórczość Arpa czy Mortensa.

Koniec lat 50. to przełomowy moment w twórczości artysty. To właśnie wtedy zaczęły pojawiać się na jego płótnach tak charakterystyczne formy kół, za pomocą których artysta tworzył kompozycje. W tym okresie uwagę malarza zwróciła koncepcja strukturalizmu o charakterze organicznym. Krągłe formy, które stały się znakiem rozpoznawalnym jego stylu, artysta często obrysowywał wyraźnym konturem. Koła natomiast grupował we wszelkiego rodzaju skupiskach, równomiernie rozmieszczał czy centrycznie zagęszczał. Dekadę później, w latach 60., krągłości na płótnach Kunki uległy nasyceniu fakturą. W latach 70. malarz zaczął tworzyć białe obrazy, których kompozycja była znacznie bardziej uporządkowana.

Malarz, rysownik, scenograf. Studiował w łódzkiej PWSSP pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego. Przebywał na stypendium w Paryżu w latach 1948-49, gdzie uczęszczał do Académie Moderne Fernanda Légera. Był współzałożycielem GRUPY ST-53. W latach 50. malował dynamiczne obrazy z geometrycznie uproszczonymi figurami ludzkimi i zwierzęcymi. Pod koniec lat 50. zaczęła fascynować go materia i faktura obrazu. Około roku 1970 jego "malarstwo strukturalne (biologiczne) przeobraża się w malarstwo konstruktywistyczne (geometryczne). Był uczestnikiem PLENERU KOSZALIŃSKIEGO w Osiekach (1964), BIENNALE FORM PRZESTRZENNYCH w Elblągu (1965). Został nagrodzony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964) i nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za działalność pedagogiczną (1967). Studia artystyczne odbył w latach 1945-1951 w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych pod kierunkiem W. Strzemińskiego. Swoje umiejętności malarskie doskonalił we Francji w okresie 1948-1949 w pracowni F. Légera. Po uzyskaniu dyplomu wykładał na macierzystej uczelni. Należał do grona twórców grupy St-53. Uczestniczył w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 r. oraz w II Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 r. Uprawiał techniki malarskie i rysunkowe, zajmował sie scenografią, tworzył formy przestrzenne.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.