Kompozycja - Układ, 1969

Przed wojną uczył się rysunku w jednej z prywatnych szkół artystycznych w Łodzi. Pod koniec wojny wywieziony na roboty do Czech, przeżył powstanie w Pradze. W 1945 podjął studia w PWSSP w Łodzi pod kierunkiem W. Strzemińskiego. W 1948 wraz z Oskarem Hansenem wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie wspólnie podjęli studia w Académie Moderne Fernanda Légera. Twórczość Kunki dość wcześnie osiągnęła próg abstrakcji. Początkowo malował pod wpływem „Powidoków“ Strzemińskiego, próbował też abstrakcji geometrycznej. W latach 1953-1956 wraz z innym uczniem Strzemińskiego ze szkoły łódzkiej, Stefanem Krygierem, wstąpił do grupy St-53. Wraz z nią uczestniczył w Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale w 1955. Od końca lat 50. ustalił się charakterystyczny styl Kunki, bazujący na układach kół różnej wielkości, barwy, z różnych materiałów. Etap „malarstwa strukturalnego“ trwał do końca życia artysty.