Marysia, 1957 r.

Leon Dołżycki studiował malarstwo w latach 1907 - 12 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Józefa Unierzyskiego, Ferdynanda Ruszczyca i Józefa Mehoffera. W 1912 roku osiadł we Lwowie i rozpoczął pracę jako nauczyciel rysunku w szkołach średnich. W 1914 roku wstąpił w szeregi Legionów Polskich, od lutego do września 1915 walczył w służbie liniowej. Po zakończeniu I wojny światowej zamieszkał na rok w Borysławiu, po czym przeprowadził się do Poznania. Poza nauczaniem był również scenografem Teatru Wielkiego (sezony 1919/1920 i 1920/1921, w czasie późniejszym 1930/1931 i 1932/1933). W 1936 roku zamieszkał w Warszawie i tam przeżył okupację działając w tajnym nauczaniu. W 1945 roku przeprowadził się do Krakowa, gdzie wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, później mieszkał i wykładał we Wrocławiu. Należał do wielu stowarzyszeń artystycznych m.in. Formiści, Plastyka, Awangarda, Jednoróg, Nowa Generacja. Tworzył graficzne portrety, martwe natury, pejzaże i portrety. Ważnym tematem jego prac były motywy związane ze sportem - walki bokserskie, biegacze, lekkoatleci skaczący w dal i wzwyż.