Autoportret, 1929 r.

Prezentowany autoportret artysty powstał w jego ulubionej technice - litografii, z którą eksperymentował od 1910 roku. Rysował bezpośrednio na kamieniu, papierze, początkowo powtarzając w grafice motywy swoich obrazów, by, jak pisał Jan Kleczyński, dojść do: "Genialnej techniki, której nauczył się sam od siebie. (...) potęga linii nadająca postaciom cechy plastyczne... nie zasklepianie się w jednym sposobie, czy metodzie". Jego eksperymenty w grafice zostały docenione, dlatego też w 1934 roku objął Katedrę Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, której profesorem był do śmierci w 1936 roku. Za jego profesury zauważono istotne zmiany i wpływ, jaki wywarł na prace swoich uczniów, wprowadzając do grafiki efekty malarstwa impresjonistycznego, odważną kreskę i plamę. Autoportrety Wyczółkowskiego stanowią doskonałe studium psychologiczne, artysta portretował się bezpośrednio, bez zbędnych upiększeń. Analogiczna praca wykonana w tuszu, datowana na 1927 rok (zapewne pierwowzór graficzny) znajduje się w zbiorach Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.

W latach 1869-75 studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie m.in. u Wojciecha Gersona, Aleksandra Kamińskiego, Rafała Hadziewicza. Naukę kontynuował w Akademii w Monachium, a w latach 1877-79 uczęszczał do SSP w Krakowie, gdzie pobierał nauki u Jana Matejki. W latach 1895-1911 był profesorem ASP w Krakowie, a od 1934 prowadził katedrę grafiki w SSP w Warszawie. W 1889 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Początkowo malował obrazy historyczno - rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe. Podczas pobytu na Ukrainie w latach 1883-93 tworzył głównie sceny przedstawiające rybaków i chłopów, podejmując w nich problematykę światła i koloru. Po 1895 uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługiwał się głównie pastelem, akwarelą i tuszem. Malował nastrojowe pejzaże, głównie tatrzańskie, zabytki architektoniczne, martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył też zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety. Od około 1918 zajął się grafiką (techniki trawione, autolitografia). Jego twórczość jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX/XX w.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%