Kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie, 1925 r.

LITERATURA:
- Maria Twardowska, Leon Wyczółkowski, Auriga Oficyna Wydawnicza w Warszawie, Warszawa 1962, poz. 105 (il.), s. 47
- Danuta Muszańka, Litografia Leona Wyczółkowskiego, Wrocław-Kraków 1958, poz. 27 (il.) pierwowzór


Dekada po zakończeniu Wielkiej Wojny stanowi wyjątkowo płodny okres w twórczości Leona Wyczółkowskiego. Osiadłszy w Krakowie, artysta wiele podróżował, a zaobserwowane motyw pejzażowe i architektoniczne stanowiły dlań zaczątek do tworzenia graficznych cykli. Odwiedzał wówczas Lublin, Kazimierz nad Wisłą, Polesie, Pomorze, także Białowieżę, Tucholę i Gościeradz. Wydane zostają zbiory "Lublin" (1918-19), "Wrażenia z Białowieży" (1922) czy "Teka jubileuszowa kościoła Panny Marii w Krakowie" (1926-27). Na polu uprawianej od przełomu wieków przez artystę litografii ma miejsce twórczy wybuch. Wyczółkowski daje się poznać jako eksperymentator, który chcąc nadać osobisty charakter formom graficznym zajmuje się autolitografią, kamieniorytem, intensywnie wykorzystuje tusz, kredę i rylec, łącząc zalety grafiki i malarstwa. Nie porzuca jednak "klasycznej" akwareli czy tuszu.

Temat architektury krakowskiego kościoła św. Piotra i Pawła Wyczółkowski podjął po raz pierwszy na początku XX stulecia. Z tego okresu pochodzi barwny pastel przedstawiający wskazaną świątynię widzianą z Wawelu (1903, Muzeum Narodowe w Krakowie). Kolejną wersję motywu jest prezentowana litograficzna plansza z teki "Kraków" (1915). Artysta ukazał monumentalną nawę kościoła z kopułą widzianą z daleka, ponad dachami budynków. Wyczółkowski, zdaje się, posiadał predylekcję do krakowskich zabytków przeszłości, lecz wyobrażonych z kameralnej perspektywy, jakby otwartego okna. Świątynia widziana jest z górnego pietra budynku przylegającego bezpośrednio do ulicy Grodzkiej. Prace "Kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie" znajdują się w kolekcjach muzealnych w Polsce i pochodzą z 1924-25 roku (Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w Warszawie).

W latach 1869-75 studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie m.in. u Wojciecha Gersona, Aleksandra Kamińskiego, Rafała Hadziewicza. Naukę kontynuował w Akademii w Monachium, a w latach 1877-79 uczęszczał do SSP w Krakowie, gdzie pobierał nauki u Jana Matejki. W latach 1895-1911 był profesorem ASP w Krakowie, a od 1934 prowadził katedrę grafiki w SSP w Warszawie. W 1889 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Początkowo malował obrazy historyczno - rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe. Podczas pobytu na Ukrainie w latach 1883-93 tworzył głównie sceny przedstawiające rybaków i chłopów, podejmując w nich problematykę światła i koloru. Po 1895 uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługiwał się głównie pastelem, akwarelą i tuszem. Malował nastrojowe pejzaże, głównie tatrzańskie, zabytki architektoniczne, martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył też zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety. Od około 1918 zajął się grafiką (techniki trawione, autolitografia). Jego twórczość jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX/XX w.

OPŁATY I PODATKI:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.