RATUSZ W POZNANIU, 1929 r.

[Ekspertyza Ewy Sekuły-Tauer]

Leon Wyczółkowski rozpoczął edukację artystyczną od studiów w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem A. Kamińskiego i W. Gersona (1869 -74). Następnie udał się do Monachium i kontynuował naukę w tamtejszej akademii, w pracowni A. Wagnera (1875-77). W 1877 r. powrócił do Krakowa i kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki. Po studiach odbył wiele podróży artystycznych. Odwiedził Francję, Włochy, Hiszpanię, Holandię i Anglię. W kraju najchętniej podejmował wyprawy na Ukrainę i Podole, które zaowocowały wspaniałymi, nasyconymi niezwykłą kolorystyką scenami prac polowych. Posługując się pastelami lub techniką olejną malował portrety, pejzaże, sceny rodzajowe, kwiaty. Uprawiał także grafikę. Był świetnym pedagogiem - prowadził zajęcia w prywatnej szkole malarstwa w Warszawie i w krakowskiej Szkole, a od 1900 r., Akademii Sztuk Pięknych. Znalazł się wśród założycieli Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", należał również do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
Za ekspertyzą: Wyczółkowski od 1929 r. mieszkał w Poznaniu, wówczas to powstał słynny cykl akwarel i rysunków na temat poznańskich zabytków architektury. (...) Namalował cykl poznański w związku z zamówieniem z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu w 1929 r. Należał do artystów często powtarzających ten sam temat kilka razy, czasem zmieniał technikę, często format, jedną z wersji "Ratusza Poznańskiego" posiada Muzeum Narodowe w Poznaniu, jest to również akwarela lecz mniejszych rozmiarów (70,8 x 47,5 cm). (...) Omawiany Ratusz Poznański należy do prac dotąd nieujawnionych, o innym formacie, jest większy, kolorowszy od znanego z Muzeum Narodowego z Poznania, może nie ostatni.