WOŁY, 1937

Pisarz, autor powieści "Czarny potok", "Kąpiele w Lucca" - jeden z największych eksperymentatorów w polskiej literaturze w 2. poł. XX wieku.
Jego ojciec był snycerzem. W Nakwaszy pobiera nauki w austriackiej szkole ludowej, zanim w 1914 r. rodzina przenosi się do Podkamienia, niewielkiego miasteczka zwanego "Częstochową Wschodu". Po wojnie kontynuuje naukę w gimnazjum w Brodach.
W 1925 r. wyjeżdchał do Bystrej, uczył się w szkole technicznej w Bielsku-Białej. W 1928 roku odbył służbę wojskową w Krakowie, gdzie jako wolny słuchacz studiował polonistykę. W 1929 r. pobierał lekcje w pracowni lwowskiego malarza Stanisława Batkowskiego, w 1931 r. jako wolny słuchacz studiował malarstwo w warszawskiej ASP. W 1934 r. wrócił do Podkamienia, gdzie prowadził zakład snycerski, współpracował z teatrami ludowymi, rysował, malował, rzeźbił, fotografował. Uczestnik kampanii 1939, wzięty do niewoli. W czasie II wojny światowej początkowo przebywał we Lwowie, potem wrócił do Podkamienia. Tam przeżył atak ukraińskich nacjonalistów, w czasie którego zginęło dwóch jego braci. W 1944 w oddziałach samoobrony w Nakwaszy. Działania Ukraińców (śmierć braci) zmusiły rodzinę Buczkowskich do opuszczenia miejsca zamieszkania. Uczestnik powstania warszawskiego. Żołnierz AK. Po powstaniu trafił do obozu jenieckiego w Pruszkowie, skąd uciekł. Po wojnie zamieszkał w Krakowie, zajmując się ilustrowaniem książek. Od 1950 do śmierci mieszkał w Konstancinie pod Warszawą.