Ogrodnicy, 1926-1927

Pochodzący z artystycznej rodziny ukończył w 1902 roku krakowską ASP u J. Malczewskiego i T. Axentowicza aby dalej kontynuować naukę w Monachium. Od 1904 przebywał w Paryżu w środowisku wielu polskich artystów żydowskiego pochodzenia- Meli Muter, Eugeniusza Zaka współtwórców słynnej Ecole de Paris. Gottlieb często odwiedzał Polskę. Był pomysłodawcą powstania w roku 1905 krakowskiej Grupy Pięciu, w skład której weszli m.in. Vlastimil Hofman i Witold Wojtkiewicz. Od 1917 r. do 1919 r. wystawiał razem z grupą Ekspresjonistów Polskich, tworzoną przez formistów.
Wczesna twórczość Gottlieba to przede wszystkim ekspresyjne męskie portrety o mocnych wyrazistych rysach i głębokich barwach. Następny etap to fascynacja Starym i Nowym Testamentem i wywodzące się z obydwu ksiąg sceny. W latach dwudziestych Gottlieb zaczyna tworzyć rozpoznawalne rytmiczne kompozycje wielofigurowe poświęcone motywom pracy. Postaci przedstawione są w manierze kubistycznej, mocno zgeometryzowanej a kolory błękity, zielenie i fiolety nadające całości metafizycznego wymiaru.
Do tego okresu twórczości zalicza się prezentowany obraz "Ogrodnicy". Grupa postaci w roboczych strojach zajęta ogrodowymi czynnościami zwrócona jest w kierunku obserwatora tworząc zamkniętą kompozycję. Rozmyte, obłe sylwetki, niewyraźne rysy twarzy czynią całą scenę nierealną. Przestylizowane postacie o umownie zaznaczonych rysach wpisane w ekspresyjnie spłaszczoną przestrzeń obrazową zyskują walor dekoratywności. Akt żmudnej pracy przeistacza się w metaforyczną opowieść odwołującą się do archetypów ludzkiej egzystencji. "Ogrodnicy" to doskonałe malarstwo należące do dojrzałego okresu w twórczości Leopolda Gottlieba.

Reprodukowany:
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, Warszawa 1992, p. 85
École de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, Muzeum Okręgowe w Lesznie, 2000, poz. 12, p. 46