Przenikanie, 1990 r.

WYSTAWIANY:
- Atelier Nowosielski. L'arte della ceramica di Hanna e Leszek Nowosielski, Fondazione Stelline, Mediolan, 15.09-15.10.2011

LITERATURA:
- Atelier Nowosielski. L'arte della ceramica di Hanna e Leszek Nowosielski, katalog wystawy, [red.] Alberto Agazzani, Elżbieta Modrzewska Manno, Mediolan 2011, s. 65 (il.)
- Barbara Banaś, Nowosielscy, Warszawa 2010, s. 21 (il.)


Leszek Nowosielski zajmował się wieloma różnymi dyscyplinami sztuki, ale najczęściej jego nazwisko pojawia się w kontekście powojennej ceramiki artystycznej. Tworzone przez Leszka Nowosielskiego i jego żonę Hannę Modrzewską szkliwione obrazy i reliefy zachwycały różnorodnością i wielością inspiracji, na malowanych kaflach pojawiały się motywy z polskiej historii, Starego Testamentu, mitologii oraz bogate przestawienia świata cyrku oraz fauny i flory. Wystawa prac ceramicznych małżeństwa Nowosielskich, powstałych w ich przydomowym atelier, prezentowana była także za granicami Polski, między innymi w Mediolanie. Ekspozycję uzupełniono o abstrakcyjne obrazy, między innymi prezentowane na aukcji "Przenikanie", i w ten sposób ukazano dialog pomiędzy tymi dwoma mediami. Twórczość Nowosielskiego określana bywa humanistyczną, ujawnia także takie cechy charakteru artysty jak erudycja, ciekawość świata oraz doskonały zmysł obserwacji. Wyrazem jego wszechstronnych zainteresowań stało się podjęcie studiów na kierunku chemicznym na Politechnice Warszawskiej, a następnie, w czasie wojny, uczęszczanie na prywatne lekcje rysunku i malarstwa u Jana Rubczaka, artysty, którego twórczość stanowiła przykład sztuki postimpresjonistycznej. Zajęciom tym zawdzięczał wyczulenie na barwne niuanse, fascynację możliwościami ekspresji, i pieczołowitość w kreowaniu malarskiej faktury. Debiutował w 1949 indywidualną wystawą w BWA w Gliwicach, po której został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków. Szybko zyskał uznanie krytyków, którzy podkreślali bogactwo jego pomysłów i różnorodność prac, a także niesłychaną umiejętność zjednywania sobie odbiorców. W 1966 Irena Huml zwróciła uwagę na emocjonalny i osobisty aspekt sztuki Nowosielskiego: "Charakterystyczne dla Nowosielskiego jest ciągłe poszukiwanie nowych środków formalnych dla wyrażenia wizji plastycznej przeobrażają się w wyobraźni twórcy. To dążenie do coraz głębszego wnikania w siebie, do ujawniania wewnętrznych konfliktów prowadzi do coraz dojrzalszych koncepcji" (Irena Huml, "Projekt", 1966, [cyt. za:] Barbara Banaś, Nowosielscy, Warszawa 2010, s. 29). Inspiracją Nowosielskiego było zarówno malarstwo okresu międzywojennego, jak i powojennego, przede wszystkim sztuka powstała w kręgu warszawskiego Stowarzyszenia "Rytm". Twórcy tego ugrupowania, umiarkowani w swych poglądach, starali się uplasować pomiędzy środowiskami konserwatywnymi a awangardowymi grupami konstruktywistów. Ich sztuka inspirowana była dziełami ludowymi, zwłaszcza twórców z Podhala, ale także nowoczesnymi nurtami. Ich twórczość często obejmowała także rękodzieło i sztukę użytkową, charakteryzowała się uproszczeniem form, geometrycznością, ostrymi krawędziami i przede wszystkimi rytmicznością. Artysta komponował duże płótna, które oferowały mu możliwość rozładowania malarskiego temperamentu poprzez tworzenie kompozycji pełnych kolorystycznej ekspresji, o bogatej, wręcz rzeźbiarskiej fakturze. Tworzył zarówno obrazy o tematyce historycznej, jak i obyczajowej, ale to właśnie abstrakcyjne obrazy stanowią najdobitniejsze świadectwo jego malarskiej wrażliwości oraz zmysłu kompozycyjnego. W prezentowanej pracy daje o sobie znać życiowa pasja Nowosielskiego, wzmiankowana już ceramika. Wieloformatowa praca, pokryta regularnym wzorem grubo nakładanej farby, przypomina zdobienia naszkliwne pojawiające się na folklorystycznych naczyniach. Harmonizujące kolorystycznie ze sobą plamy barwne, nałożone w rytmicznych odległościach, tworzą wypukłe strugi. Cała powierzchnia płótna zachwyca grą cieni, kryjących się w zagłębieniach wzoru i światłem migocącym na wypukłościach. Gdy Bożena Kowalska komentowała twórczość Nowosielskiego, stwierdziła: "Dzieła [Nowosielskiego] o dominacji raz niebieskiego, kiedy indziej zieloności albo półcieni mogą być równie dobrze lasem jak wspomnieniem morza czy słonecznej plaży lub bezprzedmiotowym uosobieniem malarskim klimatu poszczególnych części 'Czterech pór roku' Vivaldiego albo czymkolwiek innym, co podpowie wyobraźnia patrzącego. Chyba na tym polega bogactwo współczesnej sztuki, jednocześnie i osiągnięcia poszukiwań Leszka Nowosielskiego" (Bożena Kowalska, [cyt. za:] Andrzej Rattermund, Nowosielscy. Miejsce w historii, [w:] Atelier Nowosielskich. Ceramiczny świat Hanny i Leszka Nowosielskich, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Gdańsk 2016, s. 11).
Ukończył studia na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej, podczas II wojny światowej uczęszczał na prywatne lekcje malarstwa u Jana Rubczaka. W 1945 przeprowadził się do Gliwic, gdzie do 1949 prowadził wytwórnię chemiczną. W 1949 został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, w tym samym roku w Biurze Wystaw Artystycznych miała miejsce pierwsza indywidualna wystawa malarstwa Leszka Nowosielskiego. W 1956 swoje zainteresowanie skierował na ceramikę, zaczynał od dekoracji naszkliwnych umieszczanych na porcelanie. W późniejszym czasie wyspecjalizował się w kompozycjach figuratywnych tworzonych z płaskorzeźbionych kafli (paneli) ceramicznych. Tworzył abstrakcyjne dekoracje stosując również malarstwo na porcelanie, część jego twórczości odwoływała się do historii Polski m.in. Bitwa pod Grunwaldem, Zbrodnia katyńska, Powstanie warszawskie, męczeństwo w Auschwitz. Prace Leszka Nowosielskiego charakteryzowały się żywą kolorystyką, część z nich to trójwymiarowe figury wykonane ręcznie i niepowtarzalne w swojej formie. Twórczość artysty znajduje się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, we Wrocławiu i Gdańsku, w płockim Muzeum Ziemi Mazowieckiej i warszawskim Muzeum Archeologicznym.

Jedną z kompozycji ceramicznych Leszek Nowosielski poświęcił wybuchowi bomby jądrowej w Hiroszimie, praca ta znajduje się w Centrum Pamięci Hiroszimy w Tokio.

Żoną Leszka Nowosielskiego była Hanna Modrzewska-Nowosielska, oboje przez wiele lat mieszkali w Podkowie Leśnej.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.