Martwa natura ze stolikiem, lata 60. XX w.

Prezentowana praca ma formę obrazu dwustronnego - na awersie przedstawiona jest abstrakcyjna, szkicowa martwa natura z krzesłem i instrumentem muzycznym, natomiast na rewersie - impresjonistycznie namalowana postać siedzącej kobiety. Obydwie strony przedstawienia mają inną formę plastyczną i inny sposób prowadzenia kreski oraz budowania kompozycji.
Praca powstała w drugiej połowie lat 60., kiedy to artysta wypracowywał wspólny język artystyczny z pozostałymi twórcami zrzeszonymi w nieformalnej grupie Wprost. Oprócz Leszka Sobockiego należeli do niej także inni absolwenci Wydziału Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych - Maciej Bieniasz, Zbylut Grzywacz, Jacek Waltoś i Barbara Skąpska. Malarze pisali: "Chcemy wyrażać wprost, nie pomijać wielorakich możliwości w plastyce: tematów, symboliki, form znaczących, tworzywa stosowanego dla treści. Każda użyteczna metoda i tworzywo służące ekspresji jest ważne dla wyobraźni, to znaczy - ujawniania kształtu przeżyć. Pokazujemy to, co robimy, swój warsztat, by ujawnić myśli i wyobrażenia w jej bezpośredniej, często pierwszej postaci". Ich pierwsza, "założycielska" wystawa odbyła się w tzw. świetlicy Wyspiańskiego w Pałacu Sztuki, kolejna miała miejsce w 1967 roku w Domu Kultury w Nowej Hucie.
Twórcy zrzeszeni w grupie inspirowali się przede wszystkim sugestywną, poruszającą problemy współczesności sztuką Andrzeja Wróblewskiego. Świadczyć może o tym formalna zbieżność rewersu przedstawienia prezentowanej pracy z rysunkami, akwarelami i gwaszami wspomnianego twórcy, a także umiejscowienie przedstawienia malarskiego na obydwu stronach płótna. Duże znaczenie miała dla nich również działalność Adama Hoffmana.


W 1956 ukończył Wydział Grafiki filii krakowskiej ASP w Katowicach, a w 1959 Wydział Malarstwa ASP w Krakowie, w pracowni W. Taranczewskiego. W latach 1959-60 studiował na Wydziale Reżyserii PWSTiF w Łodzi. W 1966 założył - wspólnie z M. Bieniaszem, Z. Grzywaczem i J. Waltosiem - grupę "Wprost". Wraz z kolegami, był laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida (1967) i NAGRODY Muzeum Archidiecezji Warszawskiej (1984). L. Sobocki otrzymał wiele rożnych innych nagród na rożnych konkursach i wystawach, miedzy innymi: I Nagroda "Portret Współczesny (Kraków, 1975), I Nagroda na VI Festiwalu Sztuk Pięknych (Warszawa, 1976), Grand Prix na "Hommage Wyspiańskiemu" (Kraków, 1978), Grand Prix na II Triennale Portretu (Radom, 1981), Nagrodę Komitetu Kultury Niezależnej "Solidarności" (1983). Uważany jest za artystę, który w swojej twórczości najodważniej występował przeciwko zniewoleniu człowieka w systemie komunistycznym.