Drzewa na podmokłej łące

DILL Ludwik
Niemiecki pejzażysta. Początkowo studiował na Politechnice w Sttutgardzie, a następnie w Akademii Monachijskiej pod kierunkiem K. von Piloty`ego, jednakże w kręgu jego zainteresowań szybko znalazły się odkrycia malarstwa plenerowego barbizończyków i innych francuskich malarzy. W 1875 roku odwiedził Szwajcarię, a w 1878 roku pojechał do Wenecji, gdzie zaprzyjaźnił się z Gustawem Schönleberem. W 1893 roku został przewodniczącym ugrupowania artystów "Secesja Monachijska", co zmusiło go do przeprowadzki do pobliskiego Dachau, gdzie związał się z Adolfem Hőlzerem i Arturem Langhammerem. Wspólnie założyli grupę "Die Dauchauer", która w 1898 roku osiągnęła duży sukces w Berlińskiej Galerii Narodowej. W 1899 roku Dill przeprowadził się do Karlsruhe, gdzie powołano go na stanowisko profesora malarstwa na tamtejszej Akademii. W pierwszym okresie twórczości malował przede wszystkim przedstawienia wybrzeży, rybaków, okrętów i ludzi morza, ze wszystkimi szczegółami, które zaobserwował w czasie pobytu nad morzem Północnym oraz w Wenecji. Wraz ze swym przyjacielem, malarzem Schönleberem, poszukiwał motywów malarskich na rybackiej wyspie Chioggia. Powstało tam wiele realistycznych obrazów o bogatej kolorystyce. Jednak, gdy zamieszkał na stałe w Dachau, w 1896 roku, nastąpił przełom w jego twórczości. Zachwycony dyskretną urodą okolicy, zmienił paletę kolorów poprzez odrzucenie barwności z okresu weneckiego. Tętniące życiem przeludnione miasta południa zostają zastąpione samotnością i ciszą bagnisto - torfowych okolic Dachau. Po latach jego zainteresowania tematyką marynistyczną odnowiły się, i chociaż nigdy nie powrócił do malowania bagien, pozostał wierny brunatno - zielonej palecie barwnej ukochanych torfowisk.