Podwórko

Studia artystyczne odbył w latach 1899-1903 w Szkole Przemysłu Artystycznego w Wiedniu. Naukę kontynuował w okresie 1903-1906 w krakowskiej ASP pod kierunkiem L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. W 1908 r. przebywał w Paryżu, skąd wyjeżdżał do Włoch i Monachium. Po powrocie do kraju w 1927 r. pracował jako nauczyciel rysunków w gimnazjach w Krakowie, Brodach i Lwowie. Był członkiem powszechnego Związku Artystów Plastyków i TZSP. Swe prace prezentował na wystawach w Krakowie (1905-14, 1951), Lwowie (1907-10, 1912-19, 1921-22, 1924, 1934), Warszawie (1908-1909, 1919) oraz w Poznaniu, Kijowie, Mediolanie i Wiedniu. Indywidualne wystawy Kwiatkowskiego odbyły się we Lwowie w 1917 i 1922 r. Główną domeną jego twórczości było malarstwo portretowe i pejzażowe. Po II wonie światowej zajmował się sztuką religijną; projektował także witraże dla krakowskiego Zakładu Witrażów Żeleńskiego. Wykonał cykl olejnych i rysunkowych portretów obrońców Lwowa. W oferowanym pejzażu łatwo wyczuć młodopolski kontekst malarstwa Kwiatkowskiego, zauroczonego - wzorem mistrza J. Stanisławskiego - malowniczością polskiej wsi. Oczywisty jest też wpływ malarskiej techniki Stanisławskiego przejawiający się w stosowaniu gęstej pasty malarskiej. Jak większość uczniów Stanisławskiego (m.in. Kamocki i Filipkiewicz), artysta tworzył obrazy formatowo większe niż mistrz, stosując przemyślaną i dekoracyjną kompozycję; w omawianym pejzażu wykadrował wiejskie podwórko poprzez fragmentarycznie ujęte pnie drzew. Ten śmiały zabieg kompozycyjny - zainspirowany japońskim drzeworytem - służy zdynamizowaniu malarskiej przestrzeni.