PEJZAŻ GÓRSKI, 1936

Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1908-1918, 1920/21), gdzie był uczniem Józefa Mehoffera, oraz w Wiedniu w tamtejszej akademii. W czasie nauki był wielokrotnie nagradzany: uzyskał dwa medale oraz kilka nagród. Od roku 1913 pracował w szkołach ogólnokształcących w Krakowie jako nauczyciel rysunków. W latach 30-tych był również działaczem Akademickiego Związku Sportowego. W czasie okupacji pracował w redakcji konspiracyjnego Dziennika Polskiego. Dorywczo parał się publicystyką sportową. Był jednym z założycieli Stronnictwa Demokratycznego.
W latach 20-tych i 30-tych odbył wiele podróży artystycznych do krajów skandynawskich, Francji, Włoch, Grecji i Turcji. Wystawiał w kraju i za granicą m.in. w: krakowskim TPSP, gdzie miał dwie wystawy indywidualne (1929, 1931), we Lwowie (1926, 1927), Poznaniu oraz TZSP w Warszawie (1930, 1931, 1934) oraz Paryżu (1927), Bratysławie (1928), Londynie (1930) i Brukseli. W roku 1938 uczestniczył w wystawie Józef Mehoffer i jego uczniowie, jaka odbyła się w krakowskim TPSP. Po 1945 roku należał do ugrupowania Krąg.
Leszko był głównie pejzażystą, malował olejno i niekiedy akwarelą dobrze skomponowane i potraktowane dekoracyjnie krajobrazy o przewadze motywów górskich i nadmorskich oraz pejzaże z podróży zagranicznych. Rzadziej malował portrety, akty, kompozycje figuralne i martwe natury. W najwcześniejszym okresie twórczości podejmował również tematykę alegoryczną i mitologiczną, a po II wojnie światowej - tematykę pracy. Jego obrazy znajdują się w muzeach: Muzeum Historycznym Miasta Krakowa oraz w zbiorach prywatnych.
Prezentowany obraz stanowi ciekawie skomponowane przestawienie. Budując pejzaż z syntetycznych form, malarz zatrzymał się jednakże przed granicą abstrakcji. Niezwykle żywy w modelunku, bogaty w tonacji barwnej, stanowi bardzo interesujący pod względem rozwiązań malarskich obraz.