Przy stole, ok. 1940

Reprezentant nurtu metaforycznego w malarstwie polskim. W 1919 Leon Chwistek wprowadził go w krąg krakowskich formistów. Lille podjął wówczas współpracę z czasopismem "Formiści". W 1920 przyłączył się do wspólnej wystawy formistów i grupy Bunt we Lwowie. Podjął także naukę w weimarskim Bauhausie, uczęszczając m.in. na wykłady Paula Klee. W 1930 wstąpił do lwowskiego zrzeszenia Artes reprezentującego w polskiej sztuce nurt nadrealistyczny. W 1937 wyjechał do Paryża, gdzie osiadł na stałe. Przez szereg lat pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Polskich we Francji. Był członkiem Société des Peintres-Graveurs. Swą twórczość prezentował na Salonach paryskich: Niezależnych, Tuileries i Jesiennym (1945, 1949, 1954-56). Wczesna twórczość Lillego ukształtowała się pod wpływem niemieckiego i rosyjskiego ekspresjonizmu. W okresie paryskim powstały martwe natury i kompozycje figuralne o subtelnym modelunku, bogatych niuansach szarości, niosące metaforyczne treści, czego przykładem jest oferowany obraz. Dobrą analogię kompozycyjną do omawianej pracy stanowią obrazy "Przy stole" i "Wielki Koncert" prezentowane na monograficznej wystawie Lillego zorganizowanej na przełomie 1985 i 1986 r. przez Muzeum Narodowe we Wrocławiu (poz. 61 il. 40; poz.71, il.43)