Na polskiej plaży, ok. 1935

Pochodził ze spolonizowanej rodziny węgierskiej. W 1902 r. rozpoczął studia malarskie w krakowskiej ASP pod kierunkiem F. Cynka, L. Wyczółkowskiego, J. Stanisławskiego i J. Mehoffera. Jednocześnie studiował filozofię i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Odbył studyjne podróże do Włoch, Francji, Niemiec i Wiednia. W latach 1927-32 należał do Cechu Artystów Plastyków "Jednoróg". Swe prace eksponował w Krakowie, Lwowie, Warszawie, Poznaniu, Bydgoszczy i Łodzi. Od 1907 r. zajmował się także działalnością pedagogiczną w krakowskich i lwowskich szkołach; położył duże zasługi w dziedzinie szkolnictwa zawodowego, głównie szkół przemysłu artystycznego. Jego postawa artystyczna ukształtowała się pod wpływem sztuki Stanisławskiego. Repertuar tematyczny malarstwa Misky`ego był bardzo szeroki: obejmował pejzaże, wiejskie sceny rodzajowe, widoki marynistyczne i miejskie, martwe natury, kwiaty, akty i portrety. W okresie międzywojennym artysta skoncentrował się na uprawianiu technik graficznych; wykonywał też ekslibrisy i projekty kilimów.
Motywy marynistyczne pojawiły się w twórczości artysty po 1930 r. Z tego też okresu pochodzi oferowany obraz ukazujący fragmentaryczny widok nadbałtyckiej plaży z siedzącym na pierwszym planie chłopcem. Szkicowo potraktowane sylwety plażowiczów i kąpiących się w tle wprowadzają element anegdoty i narracji. Zasadniczym walorem tej kompozycji jest skupienie się artysty na analizie światła. Misky czyni to poprzez rozluźnienie malarskiej materii, postimpresjonistyczne rozbicie plamy barwnej, stosowanie kontrastu barw zimnych i ciepłych oraz wyrazistej faktury.