DMUCHAWCE (FRAGMENT ŁĄKI)

Studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1879-86) m.in. u J. Matejki, następnie w Akademii wiedeńskiej u A. Eisenmengera i w Akademii monachijskiej u A. Liezen-Mayera. Od 1895 r. zamieszkały w Bochni, gdzie miał pracownię w stylu monachijskim, później w Krakowie. Od 1884 r. wystawiał w krakowskim TPSP i warszawskim TZSP, w 1893 r. na Światowej Wystawie w Chicago, prace o tematyce historycznej, religijnej, legendarnej, filozoficzno-moralizatorskiej, rodzajowej, liczne pejzaże i kwiaty, które malował seriami, np. obrazy "Liliowa łąka", "Dmuchawce (Fragment łąki)", "Zakątek ogrodu", "Kwitnąca łąka".
Był mistrzem w malowaniu kwiatów, kwitnących sadów itp. W latach 1901-13 zajmował się publicystyką, krytyką i historią sztuki. Był też dramato- i powieściopisarzem oraz wydawcą reprodukcji malarstwa polskiego. Obrazy m.in. w Muzeach Narodowych w Krakowie i Wrocławiu oraz Lwowskiej Galerii Sztuki.
Dmuchawce - wydawałoby się, że jest to zupełnie banalny temat, a jednak... Obraz, mimo swojej pozornej jednostajności, zaskakuje oryginalnością i pomysłowością tematu oraz sposobu jego przedstawienia. Artysta malując fragment wiosennej łąki, mimo braku horyzontu i nieba, bardzo dobrze oddał perspektywę odpowiednio rozplanowując umiejscowienie dmuchawców na płótnie. Na pierwszym planie widzimy duże dmuchawce, gdzieniegdzie jeszcze żółte mlecze i inne polne kwiaty na tle zielonej łąki. Wraz z przesuwaniem wzroku na dalszy plan, dmuchawce stają się coraz mniejsze i coraz bardziej zagęszczone. U góry zlewają się w nieomalże jednolity biały pas.
W Muzeum im. S. Fischera w Bochni znajduje się niemal identyczny obraz pt. Dmuchawce (niedatowany, olej na płótnie, 73 x 100 cm). W katalogu Artyści ze szkoły Jana Matejki. Wystawa jubileuszowa w 80 rocznicę początków i 20. rocznicę restytucji Muzeum Śląskiego w Katowicach, II-III 2004, Muzeum Śląskie, Katowice 2004, pisze o obrazie z Bochni (tam reprodukowanym, il. 211) Agnieszka Truś-Bakalarz:
"Ówczesna krytyka, zachwycając się szczególnie tymi studiami kwiatów zwracała uwagę, że malarz stosuje indywidualny impresjonizm, polegający na wrodzonej artyście wrażliwości na "mieniące się w słońcu barwy jaskrawe polskiej przyrody i starodawnego polskiego, szlacheckiego i ludowego krajobrazu". Obraz jest znakomitym przykładem ukazującym tę wrażliwość oraz dokładną obserwację natury, połączone w zachwycającą kompozycję plastyczną" (s. 179).