Bliźniaczki, 1988 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Polska

„Jestem wpychany w szufladkę fotorealizmu, niektórzy piszą nawet o hiperrealizmie, co jest dosyć śmieszne i nieprawdziwe. Wystarczy popatrzeć na obrazy prawdziwych hiperrealistów, o co w nich chodzi, jak one są robione. Moje obrazy są właściwie tradycyjne”.

– ŁUKASZ KOROLKIEWICZ

Łukasz Korolkiewicz ze zwykłego człowieka czyni bohatera swojej sztuki. Do asortymentu ulubionych tematów autora należą sceny prywatne oraz prozaiczne. Ważną częścią jego twórczości stanowią sceny oraz wspomnienia związane z dzieciństwem. Dodatkowo, częsty motyw to rozbudzona wiosenna zieleń. Realizacje autora nie są jednak jednoznacznie radosne i beztroskie. Są nasycone osobliwą poetyką, melancholią oraz ogarniającą pustką. Artystę bardziej niż konkretne motywy interesowała atmosfera oraz nastrój obrazów. Sceny, które odtwarza na swoich płótnach malarz, uwodzą, ale jednocześnie budzą niepokój poprzez aurę tajemniczości i nieodpowiedzenia.

W podobnym tonie został utrzymany zaprezentowany obraz „Bliźniaczki” z 1988. Bohaterkami sceny są dwie dziewczynki ubrane w pastelowe kolory, nachylające się nad sadzawką pełną ryb. W tle idyllicznej sceny można dostrzec pomnik przedstawiający mężczyznę, ledwo dostrzegalny wśród bujnej zieleni parku. Artysta w typowy dla swojej twórczości sposób zderza ze sobą pozorną beztroskę z tym, co tajemnicze oraz niepokojące.

Korolkiewicz studiował w latach 1965-71 na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie dyplom uzyskał w pracowni Stefana Gierowskiego. Niedługo po zakończeniu studiów rozpoczął pracę na macierzystej uczelni. Na samym początku swojej kariery tworzył przede wszystkim w nurcie abstrakcji. Już wtedy jednak można było dostrzec wątki, które z czasem stały się kluczowe dla artysty. Na płótnach Korolkiewicza od początku pojawiały się wieloznaczne tajemnicze sceny, na których można było dostrzec zarysy wnętrz czy przedmiotów. W latach 1973-75 Korolkiewicz sporo podróżował. W trakcie zagranicznych wojaży jego uwagę przykuły m.in. dokonania Davida Hockneya, brytyjskiego malarza, często inspirującego się fotografiami. Korolkiewicza zafascynowała możliwość wykorzystywania fotografii w warsztacie malarskim. Odtąd aparat staje się narzędziem, za pomocą którego artysta utrwala chwile oraz zdarzenia, aby następnie częściowo odtwarzać je za pomocą pędzla. Autor nieraz wykorzystywał utrwalone obrazy jako podstawy własnych kompozycji. W efekcie sceny odtworzone na płótnach pełne są załamań świetlnych tak charakterystycznych dla medium, jakim jest fotografia. W 1977 Korolkiewicz zaprezentował pierwsze obrazy fotorealistyczne, których głównym temat były ogrody oraz wnętrza.

Artysta podkreślał jednak, że bardziej niż to, co widoczne i rozpoznawalne, interesuje go atmosfera. Jak opowiadał sam Korolkiewicz: „Maluję w taki sposób, że być może właśnie więcej mam wspólnego z malarzami przełomu XIX i XX wieku niż ze współczesnymi, na przykład fotorealistami. Przez to często nie uchodzę w ogóle za tzw. malarza nowoczesnego. Taki malarz z reguły posługuje się dosyć płaskimi formami, bardzo uproszczonymi. To są obrazy trochę planszowe. Ja nie bardzo je lubię, ponieważ one przedstawiają na powierzchni tylko to, co przedstawiają. Nie ma w nich, przynajmniej dla mnie, jakiejś drugiej czy trzeciej warstwy, którą się zauważa dopiero po dłuższej kontemplacji. W moich obrazach takie rzeczy są. Staram się jeszcze w taki ‚staroczesny’ sposób patrzeć na świat i moja materia malarska na obrazie jest właściwie bardzo tradycyjna” (Łukasz Korolkiewicz, Prof. Łukasz Korolkiewicz: Staram się patrzeć na świat w sposób „staroczeseny”, 16.05.2018, dostęp: https://www.polskieradio.pl/8/3869/Artykul/2121895,Prof-Lukasz-Korolkiewicz-staram-sie-patrzec-na-swiat-w-sposob-staroczesny).

Łukasz Korolkiewicz to najważniejszy twórca malarstwa hiperrealistycznego w Polsce. Jego prace stanowią dokładne odwzorowanie obrazów zapisanych na kliszy fotograficznej, z pełnym spektrum załamań świetlnych, tak istotnych dla przywoływanego medium. W swoich kompozycjach artysta stara się jak najwierniej odwzorowywać otaczającą go rzeczywistość. Dla wielu jego malarstwo stanowi nie tylko dowód na wirtuozerię kunsztu i perfekcyjne opanowanie warsztatu malarskiego, ale także jest zapisem codzienności środowiska artystycznego i queerowego lat 70. i 80. W latach 70. wraz Andrzejem Bielawskim i Ewą Kuryluk tworzył grupę Śmietanka, zaangażowany był również w ruch artystyczny „O poprawę”. Otrzymał wiele nagród m.in. Nagrodę Komitetu Kultury Niezależnej oraz nagrodę im. Jana Cybisa (1991). W 2002 roku miał retrospektywną wystawę w Galerii Zachęta. Jego obrazy malowane w manierze fotorealizmu charakteryzują się pewną tajemniczością i efemerycznością. Stale powracającymi tematami są liczne autoportrety we wnętrzach lub ogrodach, sceny z życia codziennego własnych znajomych oraz przygnębiające, praskie podwórka.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.