Marks kolorowy (pomarańczowy), 1997 r.

""Portret Marksa pełni w sztuce Krzysztofa M. Bednarskiego rolę 'założycielską'. Jako temat dyplomu przyniósł mu formalną przepustkę do świata sztuki uprawianej zawodowo. W przypadku rzeźbiarza oznacza to również prawo do wznoszenia pomników, a więc zadania dotyczącego przestrzeni publicznej, z całą związaną z tym odpowiedzialnością. Dyplom Bednarskiego z założenia miał być właśnie zmierzeniem się z tym zadaniem, potencjalnie czekającym absolwenta Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych. Co więcej, był odpowiedzią na postulat tworzenia 'sztuki zaangażowanej', wysunięty przez władze polityczne wobec artystów, zapewne rutynowo czy rytualnie (dodajmy - bez nadziei na większy odzew). W odpowiedzi - jak motywowanej, to postaramy się prześledzić - student Bednarski zgłosił temat swej pracy dyplomowej, którą wykonał pod kierunkiem prof. Jerzego Jarnuszkiewicza i obronił 5 VI 1978. Zanim jednak doszło do obrony, nastąpiła istotna modyfikacja pierwotnego zamysłu, wymuszona przez niezależne od autora okoliczności. Otóż jego portret Marksa miał być wykuty w białym marmurze, a gdy zdobycie tak kosztownego i szlachetnego materiału okazało się niemożliwe, został on zastąpiony granitem. I tu jednak na przeszkodzie stanął przypadek - już na wstępnym etapie pracy ujawnił się 'zastrzał', defekt kamienia grożący jego pęknięciem. Dyplomowa wielka głowa Marksa została więc wykonana techniką odlewu w białym cemencie. Częściowo wykuta głowa z granitu - i pamięć o pierwotnym planie - była obecna w pracowni podczas obrony dyplomu, stając się niezamierzenie - jak wspomina świadek wydarzenia, Wojciech Włodarczyk - punktem odniesienia dla obradującego gremium profesorów. Tak czy inaczej, dyplom będący pewnym kandydatem do wyróżnienia, jednak go nie uzyskał, i z pewnością nie tylko z powodu
obniżenia technicznych parametrów pracy. Praca dyplomowa w swej ostatecznej wersji została zmodyfikowana w kierunku instalacji i zarazem zdarzenia artystycznego czy rodzaju akcji. Składała się z wielu elementów. Część zasadniczą tworzyło kilkanaście gipsowych odlewów głowy Marksa life-size, otaczających głowę trzy razy większą i odlaną w białym cemencie. Tak skomponowana 'grupa' usytuowana była na podwyższonym podeście. W tle rzeźb wyeksponowanych było kilkadziesiąt czarno-białych fotografii rozmaitych pomników Karola Marksa stojących na miejskich placach, głównie w ZSRR i Niemieckiej Republice Demokratycznej, na cmentarzu w Londynie, a także rzechowywanych w muzeach i wnętrzach publicznych". Maryla Sitkows ka, Krzysztof M.Bednarski - Portret totalny Karola Marksa (1977-2009),
[w:] Krzysztof M. Bednarski, Portr et totaln y Karola Marksa 1977-2009, red. Maryla Sitkowska, Bytom 2009, s. 134

Krzysztof M. Bednarski - rzeźbiarz, urodzony w 1953 roku w Krakowie, absolwent ASP w Warszawie (w latach 1973-1978, w pracowniach prof. Jerzego Jarnuszkiewicza i prof. Oskara Hansena), aktywny w różnych dyscyplinach twórczych, niegdyś blisko związany z poszukiwaniami parateatralnymi Jerzego Grotowskiego, dla którego projektował plakaty (1976 - 81). Od 1986 roku mieszka w Rzymie; intensywnie obecny również na polskiej scenie artystycznej. We wczesnych pracach odnosił się do propagandy komunistycznej (Portret totalny Karola Marksa, 1978 r.), oraz sytuacji społeczno-politycznej Polski w stanie wojennym (Victoria-Victoria,1983 r., w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie). Najbardziej znana jego realizacja to instalacja rzeźbiarska Moby Dick (1987 r.), która znajduje się w kolekcji Muzeum Sztuki - ms2 w Łodzi. Praca ta stanowi swoistą ikonę sztuki rzeźbiarskiej ostatnich dekad XX wieku w Polsce. Prace Krzysztofa M. Bednarskiego znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów polskich: Muzeum Narodowe w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Muzeum Współczesne we Wrocławiu, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Muzeum ASP w Warszawie, Galeria Studio w Warszawie, Galeria Arsenał w Białymstoku, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, kolekcje Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Lublinie, Katowicach, Łodzi i Wrocławiu, kolekcja Galerii Foksal w Warszawie, w Muzeum Plakatu w Wilanowie, a także w kolekcjach zagranicznych, m.in. Collezione Giorgio Franchetti w Rzymie, Fondazione Federico Fellini w Rimini, Fondazione Morra w Neapolu, Fondazione Orestiadi w Gibellinie na Sycylii, Fondazione Mario Schifano w Rzymie, Targetti Light Art Collection we Florencji, Międzynarodowa kolekcja sztuki w Certosa di Padulla (Palermo), Muzeum Sztuki w Raumie, oraz w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.