Portret zbiorowy I, 1980 r.

Prezentowana praca to pierwsza edycja słynnej pracy "Portret zbiorowy" Krzysztofa M. Bednarskiego. Seria powstawała od 1980 do 2000 roku. Pierwsze "Portrety zbiorowe" to metaforyczny komentarz atmosfery nadchodzącego stanu wojennego. Powiększona wersja pracy 25 lat później miała stać się pomnikiem "Solidarności" w Warszawie. Bednarski od czasów studiów był zaangażowany w sytuację polityczną i społeczną kraju. Po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego w Polsce artysta współpracował z prasą podziemną, tworząc winiety i rysunki dla "Tygodnika Wojennego" i wydając z grupą przyjaciół prywatne pisemko "Hiny" (1982). W twórczości Krzysztofa M. Bednarskiego często pojawiały się wątki milczących gestów, które zapowiadały bunt. Szczególną uwagę zwraca grupa "Portretów dłoni", ułożonych w znaczące gesty - zwiniętej pięści ("Milczenie", 1979, "Miejsce urodzenia", 1982) i dłoni z wysuniętym palcem wskazującym ("Gest" 1979). W 1983 roku powstała słynna już praca "Victoria", demonstrująca przyjęty znak powszechnego porozumienia - gest V z uciętymi palcami. Niemy krzyk jednej z twarzy "Portretu zbiorowego" kontrastuje z obojętnością drugiej. Inne edycje prezentowanej pracy znajdują się w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski i Muzeum Narodowym w Warszawie.
Krzysztof M. Bednarski - rzeźbiarz, urodzony w 1953 roku w Krakowie, absolwent ASP w Warszawie (w latach 1973-1978, w pracowniach prof. Jerzego Jarnuszkiewicza i prof. Oskara Hansena), aktywny w różnych dyscyplinach twórczych, niegdyś blisko związany z poszukiwaniami parateatralnymi Jerzego Grotowskiego, dla którego projektował plakaty (1976 - 81). Od 1986 roku mieszka w Rzymie; intensywnie obecny również na polskiej scenie artystycznej. We wczesnych pracach odnosił się do propagandy komunistycznej (Portret totalny Karola Marksa, 1978 r.), oraz sytuacji społeczno-politycznej Polski w stanie wojennym (Victoria-Victoria,1983 r., w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie). Najbardziej znana jego realizacja to instalacja rzeźbiarska Moby Dick (1987 r.), która znajduje się w kolekcji Muzeum Sztuki - ms2 w Łodzi. Praca ta stanowi swoistą ikonę sztuki rzeźbiarskiej ostatnich dekad XX wieku w Polsce. Prace Krzysztofa M. Bednarskiego znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów polskich: Muzeum Narodowe w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Muzeum Współczesne we Wrocławiu, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Muzeum ASP w Warszawie, Galeria Studio w Warszawie, Galeria Arsenał w Białymstoku, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, kolekcje Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Lublinie, Katowicach, Łodzi i Wrocławiu, kolekcja Galerii Foksal w Warszawie, w Muzeum Plakatu w Wilanowie, a także w kolekcjach zagranicznych, m.in. Collezione Giorgio Franchetti w Rzymie, Fondazione Federico Fellini w Rimini, Fondazione Morra w Neapolu, Fondazione Orestiadi w Gibellinie na Sycylii, Fondazione Mario Schifano w Rzymie, Targetti Light Art Collection we Florencji, Międzynarodowa kolekcja sztuki w Certosa di Padulla (Palermo), Muzeum Sztuki w Raumie, oraz w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.