Bez tytułu z cyklu Humpbacked Tree , 1992 r.

"Wielkie drzewo przy drodze było pęknięte wzdłuż, w środku czarne, wypalone. Może piorunem. Ten
środek taki niewiadomy jak każda ciemność, w której wszystko jest możliwe. Bałam się koło pnia stanąć. Czułam, że ze szpary wysunie się do mnie to, czego nazwać nie śmiem".

– MAGDALENA ABAKANOWICZ

Sztuka Magdaleny Abakanowicz od zawsze nosiła znamiona organicznej i magicznej. Być może źródłem tego był okres dzieciństwa, spędzony przez autorkę na wsi. Tam, wśród drewnianych zabudowań i sprzętów gospodarskich, w bliskim kontakcie zarówno z naturą, jak i światem ludowych
wierzeń, zabobonów, baśni i legend, chłonęła to, co dawało jej otoczenie, by przetworzyć je zarówno w formach przestrzennych, jak i licznych rysunkach. W 1981 w jednym ze swoich tekstów artystka wspomniała swoje pierwsze kroki, które stawiała jako rysownik:

"Nie umiałam jeszcze pisać. Kreśliłam na ziemi patykiem. Linia szła posłusznie, głęboka jak rowek. Potem zbierał się w niej deszcz, wygładzał, aż znikła. Lubiłam patrzeć, jak wydłubane w glinie kreski zastygają w słońcu, pękają w drobne szparki o kostropatych brzegach. Piasek zsypywał się za rysującym palcem, drobniutki, natarczywy, aż pozostawała na powierzchni miękka zmarszczka. Nie pamiętam, kiedy dostałam pierwszy papier. Rysowałam, klęcząc na podłodze. Kreski uciekały z papieru, biegły drewnianymi deskami aż w cień pod meble.

Rysunek mógł mieć siłę. Kobiety na wsi kreśliły na drzwiach mieszkań znaki i litery święconą kredą i węglem. To zatrzymywało zło. Chciałam też znać zaklęcia, ale były niedostępne. Tylko ich obecność dzieliła miejsca na te bezpieczne i te otwarte dla rożnych mocy. Teraz kiedy rysuję, tłoczy się rzeczywistość, wychodzą na papier części tych obszarów, których zaklęcia nie chronią".

Motyw drzewa w początkach swej twórczości artystka lekceważyła. W 1989 pisała: "Przez długi czas nie mogłam używać drzewa. Widziałam je jako zamkniętą, skończoną osobowość. Zaledwie kilka lat temu nagle zrozumiałam. Zobaczyłam w starym pniu jego rdzeń, jak kręgosłup
otoczony kanałami i unerwieniem. Zobaczyłam cielesność innego pnia z członkami obciętymi jak po amputacji".

Abakanowicz dostrzegła w drzewach ogromny potencjał i sprawiła, że od lat 80. stały się one bohaterami wielu cykli jej prac. W 1995 opisała ten przełomowy moment, w którym drzewa zaczęły odgrywać istotną rolę w jej sztuce: "Drogowcy wycinali drzewa między Mrągowem a Krutynią. Patrzyłam na cielska, muskularne, okaleczone, pełne siły i osobowości. Leżały, prężąc kadłuby, amputowane kończyny, patetyczne w gestach – nie wiadomo: cierpienia, protestu czy bezradności. Chodziłam między nimi. Chciałam ich dotykać, poznawać szczegóły kształtów, aby
je przeistoczyć, przenieść w inne trwanie". I tak monumentalne kawałki martwych drzew Abakanowicz wykorzystała w wielu dziełach i całych cyklach rzeźbiarskich. To m.in.: "Booby trap" z serii "Gry wojenne", "Zadra", "Anasta", "Bent sword", "Sroka" czy "Ukon".

W dziełach na papierze motyw drzewa przyjmował często formę zbliżoną do cykli prezentujących "Korpusy". W obu przypadkach przedstawienia są zakomponowane centralnie, z wyraźną wertykalną dominantą. Praca prezentowana w katalogu przedstawia garbate drzewo. Choć odznacza
się miękkimi, lekko dynamicznymi kształtami, a jej elementy wychodzą poza kompozycję, nadal sprawia na odbiorcy wrażenie statycznej i monumentalnej. W tym samym czasie, kiedy powstał rysunek, czyli na początku lat 90., urząd rozwoju La Defense w Paryżu – E.P.A.D. – zaprosił Magdalenę Abakanowicz do udziału w konkursie na projekt urbanistyczny przedłużenia wielkiej osi miasta. Spośród 92 międzynarodowych zespołów urbanistów oraz 22 światowej sławy artystów plastyków, koncepcję Polki wyróżniono i przeznaczono do realizacji. Projekt nazwano "Architekturą arborealną" od francuskiego słowa "arbre", oznaczającego drzewo. Stanowił nie tylko odpowiedź na temat związany stricte z architekturą, lecz także próbę rozwiązania wielu problemów ekologicznych i społecznych, z którymi borykają się duże aglomeracje. Rozbudowanej przez Abakanowicz architektonicznej koncepcji, w której budynki byłyby nieregularne i przyjmowały formy drzew obrośniętych roślinami, towarzyszyły liczne szkice, zarówno rzeźbiarskie, jak i rysunkowe. Prace na papierze do złudzenia przypominają przedstawienie garbatego drzewa prezentowane w katalogu, pochodzące z tego samego czasu.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.