Red Hair, 1970-1972 r.

Trudno zaprzeczyć, że to właśnie "Abakanom" rzeźbiarka zawdzięcza swoją międzynarodową sławę. Złoty medal na Biennale w São Paulo w 1962 roku, wygrany właśnie za serię rzeźb z tkaniny, otworzył Abakanowicz drzwi do światowej kariery. Jak powiedział Mariusz Hermansdorfer: "wszystkie próby i realizacje, poszukiwanie sposobu wypowiedzi, poszukiwanie formy najlepszej, jedynej, spełniają się w połowie lat 60. - w 'Abakanach'. Te trójwymiarowe formy tworzą cykl obiektów o skomplikowanej tkance i dostępnym wnętrzu. (...) Formy te istnieją obok natury. Nie-tkaniny i nie-rzeźby powstały w wyobraźni lub zostały wydobyte z podświadomości, z głębi marzeń, z mroków zabobonów. Biologiczne i abstrakcyjne przypominają totemy i, tak jak one, zdolne są do dalszej ewolucji, do kreowania nowych bytów. Zestawione razem tworzą dżunglę, lawę krzepnącą na stokach wulkanu, stalaktyty lub stalagmity, które nadają sens życiu jaskini. Są pramaterią, praprzyczyną egzystencji".
Choć Abakanowicz nigdy nie należała do ruchu sztuki feministycznej, jej twórczość doskonale wpisała się w światowy trend rewolucji kobiet. Tkactwo, jako typowo kobiece rzemiosło, w początkach XX wieku nie miało miana sztuki. Do latach 50. i 60. artystki, by utrzymać swój twórczy status wobec obowiązującego dyskursu, najczęściej posługiwały się twardymi, "męskimi" środkami wyrazu artystycznego. Dopiero później, zwiastując gruntowne zmiany społeczne, artystki zaczęły sięgać po materiały, które naruszały ten status quo. Sztuka włókna lat 60. i 70. nadała nowe znaczenie tkactwu - przeistaczając je z rzemiosła, które uprawiano w domowym zaciszu, do sztuki, która wyznaczała nowe, światowe trendy. Odważnie sięgano po tabu cielesności, intymności, przemijania. Surowość "Abakanów", których wolumen sugeruje nawiązanie do ludzkiego ciała, umiejscowił tę twórczość pośród grona najważniejszych rzeźbiarek post-minimalizmu - Louise Bourgeois, Evy Hesse i Lyndy Benglis.
Prezentowana praca pochodzi z początku lat 70., kiedy "Abakany" uległy zmianom. Kompozycje coraz częściej zaczęły zawierać grube zwoje lin, węzły i pętle, tworzące labirynty sznurów i włókien. Cytowany powyżej Mariusz Hermansdorfer opisał to jako "początek procesu, w którym następuje konsekwentne drążenie tkanki, ujawnienie struktury, szukanie i odkrywanie tego, co najbardziej istotne w organizmie. Te nitki, włókna są jak mięśnie wypreparowane z ciała, których siła działa w nowych, zmienionych kierunkach". "Red Hair" to kolejny etap twórczości Magdaleny Abakanowicz - kolejne zaprzeczenie tradycji tkackiej, która zmienia gobelin w przestrzenną rzeźbę poprzez wprowadzenie nowego tworzywa.
Studiowała w latach 1950-54 w warszawskiej ASP. Uprawia rzeźbę. Pierwsze prace, które przyniosły jej międzynarodową sławę to monumentalne, przestrzenne gobeliny o reliefowej fakturze Abakany. Rzeźby artystki wykonane są w wielu technikach i różnych materiałach: ceramika, drewno, brąz, plastik - zarówno figuratywne, jak i niefiguratywne. Wykonała i zrealizowała wiele projektów dla miejsc publicznych i muzeów. W latach 1965-90 wykładała w poznańskiej ASP. Jest autorką erudycyjnych esejów poświęconych sztuce, mitologii, religii. W 1965 otrzymała nagrodę Grand Prix na Biennale Sao Paulo. Przez krytykę światową zaliczana do ścisłej czołówki artystów XX wieku.


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.