ŻOŁNIERSKI ŁUP, 1956 r.

Maja Berezowska uczyła się rysunku w Petersburgu w prywatnej szkole Mikołaja A. Roericha, studiowała w Monachium w pracowni Heinricha Knirra, następnie w Krakowie u Józefa Pankiewicza i Leona Wyczółkowskiego, a w latach 30. u Foujity w Paryżu. Debiutowała w 1916 r. Wraz z mężem - lwowskim satyrykiem: Kazimierzem Grusem - działała na Śląsku wspomagając akcję plebiscytową na rzecz Polski. Sukces przyniosły jej ilustracje do wydanego w 1930 r. „Dekameronu” Boccaccia. W latach 1932-37 mieszkała w Paryżu, gdzie współpracowała z wiodącymi francuskimi pismami. W 1935 r. magazyn „Ici Paris” opublikował cykl jej rysunków „Miłosne przygody słodkiego Adolfa”, za które, podczas wojny została uwięziona na Pawiaku, a następnie w obozie w Rawensbrück. Po wojnie wróciła do Warszawy. Zajmowała się ilustratorstwem, scenografią teatralną, wystrojem wnętrz. Jeszcze w okresie międzywojennym wystawiała z ugrupowaniem „Rytm”, ponadto swoje prace prezentowała trzykrotnie w Paryżu, a po wojnie w wielu miastach europejskich. Jej domeną były lekkie, swobodną i miękką kreską prowadzone rysunki podmalowane akwarelami, o tematyce erotyczno - obyczajowej i kwiaty.