Pejzaż z drogą

Jerzy Malinowski w swojej publikacji Malarstwo i rzeźba Żydów Polskich w XIX i XX wieku, pisał: "Odrębny krąg żydowskich ekspresjonistów we Lwowie stanowili malarze związani z École de Paris, którzy po studiach w Polsce lub w Niemczech wyjechali na stałe lub długi pobyt we Francji. Wśród nich wymieć należy Zygmunta Menkesa, Alfreda Aberdama, Joachima Weingarta, Dawida Seiferta oraz Henryka Langermana i Maksymiliana Feuerringa. (...). Feuerring w początkach lat dwudziestych malował realistyczne portrety z elementami impresjonizmu (Autoportret, Babcia), kwiaty i martwe natury, pejzaże górskie, architekturę włoską (Getto rzymskie, Zaułek starego Rzymu) oraz monumentalną kompozycję "La madre del lavoro". W 1927 roku Kozicki [W. Kozicki, Ze sztuki, "Słowo Polskie" 1927 nr 137, z. V, s. 5] określił go jako "kolorystę", uznając, że obrazy "posiadają zalety barw jasnych, czystych, dobrze zestrojonych". Podczas pobytu w Paryżu od 1927 r. w malarstwie Feuerringa nastąpiła radykalna zmiana. Tworzył odtąd ekspresjonistyczne obrazy i monotypie, kojarzone z dziełami Kokoschki i Noldego, w których impresjonistyczny dynamizm połączony był z radykalną deformacją kształtu".

Pochodził z rodziny ortodoksyjnych Żydów. Studiował początkowo w Berlinie (1916) i Florencji (1922) a następnie w Rzymie (1923-1927). W latach 1927 do 1929 przebywał w Paryżu gdzie był członkiem Związku Artystów Polskich we Francji. W 1932 był jednym z założycieli grupy Nowa Generacja. Brał udział w kampanii wrześniowej. Okupację spędził z obozie. W latach 1947-1950 nauczał na Uniwersytecie w Monachium a w 1950 wyemigrował do Australii.