KRAJOBRAZ WIOSENNY, 1867

Malarz, rysownik, starszy brat Aleksandra i jeden z najwybitniejszych artystów polskich działających na obczyźnie w drugiej połowie XIX wieku. Adept warszawskiej Klasy Rysunku i monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zmarł na gruźlicę w wieku 28 lat. Twórczość rozpoczął od realistycznych rysunków dla warszawskich czasopism i pejzaży, którymi debiutował w Zachęcie. W Monachium eksperymentował z materią malarską, której tonacja kolorystyczna i oświetlenie współtworzyły nastrój w jego pejzażowo-rodzajowych obrazach. Był jednak przede wszystkim mistrzem scen powstańczych na tle pejzażu. To one oraz rozmaite warianty kostiumowych polowań z myśliwymi w strojach rokokowych przyniosły mu medale i uznanie krytyki europejskiej. Gierymski był także autorem pejzaży ze stale obecnym motywem nieefektownego, melancholijnego krajobrazu mazowieckiego oraz kompozycji rodzajowych mających za scenerię polskie miasteczka i przedmieścia Warszawy.