Pejzaż z mostem i stadem owiec

"Kompozycja ta wykonana w nieczęsto używanej przez tego malarza technice, w nietypowej formie, bardzo znaczących wymiarów powstała zapewne w związku z jego zainteresowaniem w czasie studiów w Akademii monachijskiej techniką, o czym pisał w liście: "... rysowania na sztalugach i to stojący [...] i cieniowania węglem..." (M. i A. Gierymscy, Listy i notatki, Wrocław 1973, s. 8, komentarze H. Stepień).
Sam fragment pejzażu, ukształtowanie znany mi jest także z innej jego pracy olejnej z równie wąskim o podniesionym łuku mostkiem łączącym spadziste brzegi nad najpewniej strumieniem. Kompozycja całości rozwiązana realistycznie ze szczegółami rysunku w pierwszych planach, w głębi potraktowana jest bardzo malarsko (roztarty węgiel!) zgodnie z emploi artysty. Podobnie nieco zachmurzone niebo przypomina jego obrazy. Sposób kształtowania terenu, roślinności, w zbliżeniu, splotów zachodzących na siebie konarów i gałęzi również znany jest z wielu rysunków, szkiców i studiów malarskich, a także obrazów Maksa Gierymskiego.
Operowanie z wyczuciem czernią i bielą nie pozbawia kompozycji światła i zróżnicowania natężenia umownych barw. Sugeruje natomiast jak gdyby światłocieniową odbitkę graficzną. W graficznym potraktowaniu całości przedstawienia, uwzględnia ono jako bardzo ważny, niemal dekoracyjny element - stado owiec wchodzących na mostek, których grzbiety układają się w rodzaj rytmicznie rozwiązanego fryzu - otwiera go postać pasterza w kapeluszu (i kobiety ?), a zamyka sylwetka dużego psa.
Takie właśnie potraktowanie stada owiec i sposób ujęcia go (nie na wprost !) znane jest z popularnego obrazu Maksymiliana Gierymskiego "Krajobraz o wschodzie słońca". Praca ta łączy cechy warsztatu Maksymiliana Gierymskiego z jego sposobem obrazowania tematu - wycinka natury, a zarazem odpowiada zachowanym w listach opisom obserwowanej przyrody.
Sygnatura autentyczna!"
(dr Halina Stępień, Warszawa, 9 grudnia 2000)